Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Καρύδια κατά του καρκίνου του προστάτη
Καρύδια κατά του καρκίνου του προστάτη;;;
Διαβάζοντας την είδηση δεν πίστευα στα μάτια μου...
και όμως, οι νοστιμότατοι αυτοί ξηροί καρποί με το χρυσαφί χρώμα κρύβουν -ώς φαίνεται- πολλά ακόμα μυστικά.
Τα καρύδια πολλοί γνωρίζουν απλά και μόνο σαν μια συμπληρωματική τροφή που ανήκει στην κατηγορία των ξηρών καρπών. Καθώς φαίνεται όμως, άλλοι αντιμετωπίζουν τα καρύδια σαν φάρμακο. Νεότερες έρευνες έδειξαν ότι τα καρύδια ίσως αποτελούν ένα σημαντικό προληπτικό βοήθημα ενάντια στον καρκίνο του προστάτη.
Αυτό τουλάχιστον έδειξαν σε πρώτο στάδιο, πειράματα σε ποντίκια τα οποία διεξήχθησαν από ειδικούς του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις.
Καρύδια κατά του καρκίνου του προστάτη
Οι ερευνητές ανακάλυψαν, όπως ανέφεραν κατά τη διάρκεια συνεδρίου της Αμερικανικής Εταιρείας Χημικών στο Σαν Φρανσίσκο, ότι η υιοθέτηση διατροφής στα ποντίκια, πλούσιας σε καρύδια, μείωσε το μέγεθος και τον ρυθμό ανάπτυξης όγκων στον προστάτη των πειραματόζωων.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το μυστικό κρύβεται στο ότι τα καρύδια μειώνουν τα επίπεδα της ενδοθηλίνης, μιας ουσίας που προάγει τις φλεγμονές στα αιμοφόρα αγγεία.
Οι αμερικανοί επιστήμονες αποφάσισαν να μελετήσουν την επίδραση των καρυδιών στον καρκίνο του προστάτη καθώς έχει φανεί ότι οι ασθενείς με καρκίνο του συγκεκριμένου αδένα εμφανίζουν υψηλά επίπεδα ενδοθηλίνης.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα ποντίκια που έτρωγαν καρύδια ανέπτυξαν μικρότερους όγκους στον προστάτη κατά 50% σε σύγκριση με άλλα πειραματόζωα που κατανάλωναν έλαιο σόγιας.
Μια χούφτα καρύδια
Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι οι ερευνητές επέλεξαν να δίνουν στα ζώα μια χούφτα καρύδια.
«Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε ολόκληρα τα καρύδια στη μελέτη καθώς κάθε φορά που δοκιμάζεται ένα μόνο συστατικό μιας τροφής σε μορφή συμπληρώματος ενάντια στον καρκίνο τα οφέλη εξαφανίζονται στις περισσότερες περιπτώσεις» ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης δρ Πολ Ντέιβις.
Ο δρόμος είναι μακρύς μέχρι να εξαχθούν ενδελεχή συμπεράσματα για το πόσο τα καρύδια βοηθούν στην αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη στον άνθρωπο.
Αλλά σίγουρα υπάρχουν ήδη αρκετές έρευνες που δείχνουν ότι τα καρύδια -που ο άνθρωπος στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια- βοηθάνε σε πολλά άλλα σημεία τον οργανισμό, όπου εκτός από θρεπτική τροφή υψηλής ποιότητας είναι εύγευστα και περιέχουν ουσίες που λειτουργούν κατα πάσα πιθανότητα θεραπευτικά σε πολλές παθήσεις.
Σε τροφές σαν τα καρύδια, ίσως χρωστούν και οι παλιοί την καλή υγεία τους και το δυνατό ανοσοποιητικό τους σύστημα, που τους βοηθούσαν να αντιμετωπίσουν τις πολύ δυσκολότερες από ότι σήμερα, συνθήκες διαβίωσης.
Πολλοί επιστήμονες έχουν πάρει το σύνθημα και ερευνούν τα καρύδια πιο διεξοδικά, αναλύοντας τα συστατικά τους και προσπαθώντας να συσχετίσουν τις ευεργετικές ουσίες τους με διάφορες παθήσεις που ίσως μπορούν να αντιμετωπίσουν, η τουλάχιστον να συμβάλουν στην ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων τους.
Αλώστε ο τρόπος που έβαζε ο άνθρωπος τα καρύδια στην διατροφή του μέχρι χθες, ίσως δείχνει και τις απλές και απτές παρατηρήσεις που είχε κάνει ο λαός και οι απλοί άνθρωποι για το τι ωφελεί και το τι βλάπτει και έτσι είχε δώσει στα καρύδια, λαμπρή θέση στην διατροφή του.
Ασθένειες όπως ο προστάτης, που είθισται να εμφανίζεται σε άτομα μεγάλης ηλικίας έχουν και ένα άλλο μειονέκτημα. Ότι ο οργανισμός έχει πλέον αρχίσει να εξασθενεί (λόγο γήρατος) και δεν βοηθάει με την ίδια ζωντάνια στην θεραπεία του –όπως όταν το άτομο αρκετά χρόνια πριν. Έτσι αν αποδεικτή ότι τα καρύδια μπορούν με οποιοδήποτε τρόπο να συμβάλουν σε δύσκολες και βαριές ασθένειες όπως τον καρκίνο του προστάτη, ενδέχεται τελικά να συμβάλουν στην αντιμετώπιση για πολλές άλλες ελαφρύτερες ασθένειες, που ενδεχομένως εμφανίζονται και σε πιο νεαρές ηλικίες.
Αυτό που με ενθουσιάζει, αυτή τη στιγμή που καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα μου θαυμάζω την καταπληκτική γιγάντια καρυδιά που κάποιος από τους προγόνους μου προνόησε και φύτεψε, δεν το έκανε μόνο για την καταπληκτική σκιά και μικροκλίμα που φτιάχνει για την οικογένεια μου, αλλά φροντίζει και για την υγεία μας.
Όλα δείχνουν ότι τροφές όπως τα καρύδια έρχονται κατευθείαν από το φαρμακείο της φύσης…που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο οργανισμός μας σήμερα.
Φύτεψε λοιπόν και εσύ ένα δένδρο μπορείς…
Φύτεψε λοιπόν και εσύ μια καρυδιά… ΜΠΟΡΕΙΣ…
Καρύδια, πώς και πότε αγοράζουμε καρύδια. Τεχνικές μαγειρικης και διατήρισης
Καρύδια
Εκτός από τα γνωστά σε ολους μας καρύδια, τεχνικά, τα βελανίδια, τα κάστανα και τα φουντούκια μπορούν και αυτά ονομαστούν καρύδια, μια και έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Τα αμύγδαλα, brazils, τα δυτικά ανακάρδια, macadamias, τα φιστίκια, τα πεκάν, pinenuts, τα φιστίκια και τα ξύλα καρυδιάς είναι «σπόροι». Ο όρος «καρύδι» έχει διευρυνθεί τώρα για να περιλάβει τους σπόρους.
Τα καρύδια είναι τα εδώδιμα φρούτα από τα δέντρα ή τους Μπους που εσωκλείονται σε ένα κοχύλι, των ποικιλιών βαθμών της σκληρότητας, η οποία χρησιμεύει ως ένα προστατευτικό επίστρωμα από τα αρπακτικά ζώα. Μέσα στο κοχύλι κάθε καρυδιού είναι ένας εδώδιμος πυρήνας. Το εξωτερικό δέρμα των καρυδιών είναι συνήθως πικρό αλλά μπορεί να αφαιρεθεί με το ζεμάτισμα ή το ψήσιμο. Το ψήσιμο των καρυδιών στο φούρνο ενισχύει επίσης τη βουτυρώδη γεύση του καρυδιού και τους δίνει ένα χρυσό χρώμα με την προστιθέμενη κρίσιμη στιγμή.
Για να ψήσουν τα καρύδια, που διαδίδονται σε ένα φύλλο ψησίματος και να ψήσουν σε έναν φούρνο 350 βαθμού Φαρενάιτ (180 βαθμός Γ) για οπουδήποτε μεταξύ 8-20 λεπτών.
Τα καρύδια είναι έτοιμα όταν το ανοιχτό χρυσό χρώμα τους γίνει ελαφρά καφέ και ευωδιάσουν ελαφρά.
Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από τον τύπο και το μέγεθος του καρυδιού.
Τα καρύδια μπορούν να ψηθούν και στην συνέχεια να αποθηκευθούν σε θερμοκρασία δωματίου (χωρίς υγρασία) σε αεροστεγείς καθαρό κουτί τροφίμων ή σε πλαστικές τσάντες από τις οποίες έχουμε αφαιρέσει όλο τον αέρα προσεκτικά και κλείσει αεροστεγώς. Τα καρύδια με τον τρόπο αυτό αποθηκεύονται για μικρό χρονικό διάστημα.
Αν θέλουμε ν αποθηκεύσουμε για περισσότερο διάστημα τα σπασμένα καρύδια (καρυδόψιχα) μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στο ψυγείο στην θέση της συντήρησης. Τα αποφλοιωμένα καρύδια στην συντήρηση του ψυγείου μπορούν να συντηρηθούν μέχρι μερικούς μήνες (συνήθως μέχρι 5-6 μήνες).
Κατά το παρελθόν που οι άνθρωποι δεν είχαν ψυγεία για να τα διατηρούν όλο το χρόνο η ακόμα και για περισσότερα χρόνια, δεν αποφλοίωναν τους καρπούς των καρυδιών αλλά τα διατηρούσαν άσπαστα, με τον σκληρό ξύλινο φλοιό τους.
Συνήθως σε τόπο σκιερό και απαλλαγμένο από υγρασία. Π.χ. σε κάποιο σκιερό μέρος του μπαλκονιού.
Η αποθήκευση τους σ αυτή την περίπτωση γινόταν σε υφασμάτινα τσουβάλια ή κοφίνια που επίσης επιτρέπανε τον αερισμό (ώστε ν αποφεύγεται η δημοιουργία μικροβίων, λόγου του καλού εξαερισμού).
Στην συνέχεια έσπαγαν και καβουρντίζανε προοδευτικά μέσα στο έτος τα καρύδια που χρειαζόταν να καταναλώσουν τις επόμενες μέρες. Αυτό έχει ένα παραπάνω πλεονέκτημα πού δίνει καλύτερη γεύση στα φρεσκο ψημένα καρύδια.
Τα καρύδια πωλούνται με διάφορες μορφές: ξεφλουδισμένα (καρυδόψιχα) και ολόκληρα (ακατέργαστα καρύδια με το σκληρό ξύλινο κέλυφος τους). Επίσης μπορείτε να βρείτε καρύδια στην αγορά ψημένα, ψημένα και αλατισμένα, καπνισμένα, (μια τεχνική ψησίματος που ακολουθούσαν περισσότερο στο παρελθόν για να δίνουν καλύτερη γεύση στα τρόφιμα αλλά και για να τα διατηρούν μεγαλύτερο διάστημα). Και τέλος μπορείτε να βρείτε τα καρύδια στην αγορά γκλασαρισμένα και με διάφορες αρωματικές ουσίες ή μέσα σε μίγμα με μέλι (που επίσης τα διατηρεί για μακρύ χρονικό διάστημα, μια και το μέλι είναι φυσικό συντηρητικό. Ένα ακόμα από τα συντηρητικά της φύσης).
Τα καρύδια έρχονται επίσης ολόκληρα η τεμαχισμένα σε διάφορες διαστάσεις. Π.χ. πολλές φορές στην ζαχαροπλαστική ζητούν τα καρύδια τεμαχισμένα σε πολύ μικρά κομμάτια ενώ στην μαγειρική η ανάγκη για το μέγεθος είναι αντίθετα καρυδόψιχα μεγάλου μεγέθους. (καρυδόψιχα τύπου πεταλούδα).
Όταν αγοράζουμε καρύδια άσπαστα κοιτάζουμε για καρύδια που είναι ομαλά και ακηλίδωτα, βαριά για το μέγεθός τους, και δεν κροταλίζουν στο εσωτερικό ο καρπός τους όταν τα κουνάμε. (Αυτό ισχύει και για τους περισσότερους ξυρούς καρπούς εκτός από τα φιστίκια). Το κροτάλισμα του καρυδιού στο εσωτερικό του είναι συνήθως σημάδι ότι τα καρύδια είναι παλιά, έτσι το εσωτερικό του καρυδιού έχει συρρικνωθεί και έχει απομακρυνθεί από το περίβλημα του (ξύλινο τσόφλι του καρυδιού).
Τα ξεφλουδισμένα καρύδια πρέπει να είναι ομοιόμορφα στο χρώμα και το μέγεθος, και παχουλή εμφάνιση.
Καρύδια που είναι αποχρωματισμένα ή ζαρωμένα συνήθως και πάλι είναι παλιά.
Μια χρήσιμη συμβουλή για ν αγοράζετε φρέσκα καρύδια σίγουρα πάντα είναι όταν γνωρίζετε τον παραγωγό και αγοράζετε από αυτόν τα καρύδια φρέσκα την εποχή τους. (εποχή της συγκομιδής).
Πότε γίνεται η συγκομιδή των καρυδιών;
Φροντίζετε ν αγοράζετε τα καρύδια πάντα φρέσκα την εποχή της συγκομιδής τους περί τα τέλη Σεπτεμβρίου αρχές Οκτωβρίου (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και άλλους παράγοντες).
Αν αγοράσετε τα καρύδια από την αγορά καλό είναι ν αγοράζετε από εξειδικευμένο κατάστημα πώλησης ξηρών καρπών με μεγάλη κατανάλωση και καλό όνομα.
Επίσης σημεία πώλησης που ανεφοδιάζονται συχνά και δεν τα αποθηκεύουν τα καρύδια επι μακρών ενδεχομένως είναι κατάλληλα για να σας προμηθεύσουν την ποσότητα των καρυδιών που χρειάζεστε.
Επίσης είναι καλό να γνωρίζετε ότι στα περισσότερα καταστήματα πώλησης ξηρών καρπών δεν είναι οι συνθήκες τέλειες για την επι μακρόν αποθήκευση τους. Πράγμα που γνωρίζουν και οι ίδιοι οι έμποροι ξυρών καρπών και έτσι συνήθως φροντίζουν να ανεφοδιάζονται από τους χονδρεμπόρους συχνότερα και με μικρότερες ποσότητες.
Αν τώρα αγοράζετε καρύδια από πολυκαταστήματα η σούπερ μάρκετ, πρέπει να λάβετε υπ όψιν σας ότι στα πολυκαταστήματα λόγω των χιλιάδων προϊόντων δεν είναι εύκολος ο ποιοτικός έλεγχος των καρυδιών που τοποθετούνται στα ράφια προς πώληση. Έτσι κάποιες φορές καταναλωτές παραπονούνται για παλαιά καρύδια που αγόρασαν από το σούπερ μάρκετ. Ακόμα αν αγοράζετε καρύδια σε μορφή καθαρισμένα σε νάιλον αεροστεγή σακουλάκια από το σούπερ μάρκετ, καλό είναι να είναι διάφανα ώστε να φαίνεται καθαρά ο καρπός ώστε να παρατηρήσετε τα παραπάνω χαρακτηριστικά που προαναφέραμε. Τα σακουλάκια είναι καλό να έχουν όσο το δυνατό λιγότερο αέρα μέσα τους (σύγχρονοι τρόποι συσκευασίας των καρυδιών επιτρέπουν να γίνονται σε σακουλάκια με κενό αέρα. Δηλαδή χωρίς καθόλου αέρα, ώστε ν αποφεύγεται η ανάπτυξη μικροοργανισμών που θέλουν –όπως κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, οξυγόνο για να επιζήσουν και ν αναπτυχθούν).
Καταναλωτές ανέφεραν ότι ενδέχεται έμποροι να συσκευάσουν τώρα παλιά καρύδια και να διοχετεύσουν μέσα από το δίκτυο των σούπερ μάρκετ που έχουν μεγάλη κατανάλωση και συχνά ενδιαφέρονται περισσότερο για την χαμηλή τιμή αγοράς του καρυδιού παρά για την καλύτερη δυνατή ποιότητα. Γι αυτό στην συσκευασία των καρυδιών είναι καλό να ψάχνουμε τόσο την ημερομηνία συσκευασίας αλλά και την ημερομηνία παραγωγής (αν αυτό αναγράφεται) ώστε να ξέρουμε πραγματικά πόσο φρέσκα είναι τα καρύδια που αγοράζουμε.
Τα καρύδια είναι υψηλά σε λίπος και φυσικά έλαια που τα αναγκάζουν να ταγκιάζουν γρήγορα και εύκολα, αν δεν προσεχθούν στις συνθήκες φύλαξης.
Συμπερασματικά λοιπόν:
Άσπαστα καρύδια καταστημάτων σε μια δροσερή ξηρά θέση μέχρι και 6 μήνες. Τα ξεφλουδισμένα καρύδια αποθηκεύονται καλύτερα στο ψυγείο ή τον καταψύκτη σε αεροστεγείς δοχεία ή πλαστικές τσάντες και σακουλάκια.
Παράγωγα των καρυδιών
Μερικά προϊόντα που γίνονται από τα καρύδια είναι αλεύρια, βούτυρα καρυδιών, συρραφές και έλαια.
Τα καρύδια περιέχουν ένα υψηλό ποσοστό των λιπών, συνήθως και πολυακόρεστα λύπη.
Καρύδια, συμβουλή ζαχαροπλαστικής: Τα ψημένα καρύδια είναι λιγότερο πιθανό να βυθίσουν στα κέικ, τα γρήγορα ψωμιά και άλλο ψήσιμο. Ένας άλλος τρόπος να αντισταθούν τα καρύδια από τη βύθιση στα κτυπήματα είναι να ληφθούν 1-2 κουτάλια σούπας (10-20 γραμμάρια) του αλευριού που απαιτείται στη συνταγή και να πεταχτούν τα καρύδια σε τον.
Συμβουλή: Τα θερμά καρύδια είναι ευκολότερα να τεμαχίσουν.
Καρύδια, συμβουλή μαγειρικής: Όταν μια συνταγή μαγειρικής απαιτεί τεμαχισμένα καρύδια, κόψτε τα σε μεγάλα κομμάτια μεγέθους μπιζέλι.
Συμβουλή: Τα πρόσφατα ξεφλουδισμένα καρύδια έχουν την καλύτερη γεύση αλλά για την ευκολία τα ξεφλουδισμένα κονσερβοποιημένα καρύδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Καρύδια, συμβουλή διατήρησης: Τα ανάλατα καρύδια έχουν μακρύτερη ζωή του προϊόντος στο ράφι από τους αλατισμένους αυτούς.
Καρύδια, Συμβουλή επεξεργασίας: Ο τεμαχισμός των καρυδιών με το χέρι εξασφαλίζει ομοιομορφία σε αντιδιαστολή με τη χρησιμοποίηση ενός επεξεργαστή τροφίμων.
Συμβουλή απομάκρυνσης του καρπού (καρυδόψιχα) από το τσόφλι του καρυδιού
Για να ξεχωρίσετε από το τσόφλι τους μαζικά, μεγάλες ποσότητες από θρυμματισμένα καρύδια, βάλτε τα ξεφλουδισμένα - σπασμένα καρύδια σας, σε ένα μεγάλο δοχείο με κρύο νερό. Τα ξύλινα τσόφλια από τον φλοιό των καρυδιών θα επιπλεύσουν στην επιφάνεια του νερού και μπορούμε έτσι να τα απομακρύνουμε εύκολα με ένα σουρωτήρι. Όπως ξαφρίζουμε το φαγητό την ώρα που βράζει. Περίπου αυτή είναι μια από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία τροφίμων για να αποφλοιώνει μαζικά τα καρύδια.
Εκτός από τα γνωστά σε ολους μας καρύδια, τεχνικά, τα βελανίδια, τα κάστανα και τα φουντούκια μπορούν και αυτά ονομαστούν καρύδια, μια και έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Τα αμύγδαλα, brazils, τα δυτικά ανακάρδια, macadamias, τα φιστίκια, τα πεκάν, pinenuts, τα φιστίκια και τα ξύλα καρυδιάς είναι «σπόροι». Ο όρος «καρύδι» έχει διευρυνθεί τώρα για να περιλάβει τους σπόρους.
Τα καρύδια είναι τα εδώδιμα φρούτα από τα δέντρα ή τους Μπους που εσωκλείονται σε ένα κοχύλι, των ποικιλιών βαθμών της σκληρότητας, η οποία χρησιμεύει ως ένα προστατευτικό επίστρωμα από τα αρπακτικά ζώα. Μέσα στο κοχύλι κάθε καρυδιού είναι ένας εδώδιμος πυρήνας. Το εξωτερικό δέρμα των καρυδιών είναι συνήθως πικρό αλλά μπορεί να αφαιρεθεί με το ζεμάτισμα ή το ψήσιμο. Το ψήσιμο των καρυδιών στο φούρνο ενισχύει επίσης τη βουτυρώδη γεύση του καρυδιού και τους δίνει ένα χρυσό χρώμα με την προστιθέμενη κρίσιμη στιγμή.
Για να ψήσουν τα καρύδια, που διαδίδονται σε ένα φύλλο ψησίματος και να ψήσουν σε έναν φούρνο 350 βαθμού Φαρενάιτ (180 βαθμός Γ) για οπουδήποτε μεταξύ 8-20 λεπτών.
Τα καρύδια είναι έτοιμα όταν το ανοιχτό χρυσό χρώμα τους γίνει ελαφρά καφέ και ευωδιάσουν ελαφρά.
Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από τον τύπο και το μέγεθος του καρυδιού.
Τα καρύδια μπορούν να ψηθούν και στην συνέχεια να αποθηκευθούν σε θερμοκρασία δωματίου (χωρίς υγρασία) σε αεροστεγείς καθαρό κουτί τροφίμων ή σε πλαστικές τσάντες από τις οποίες έχουμε αφαιρέσει όλο τον αέρα προσεκτικά και κλείσει αεροστεγώς. Τα καρύδια με τον τρόπο αυτό αποθηκεύονται για μικρό χρονικό διάστημα.
Αν θέλουμε ν αποθηκεύσουμε για περισσότερο διάστημα τα σπασμένα καρύδια (καρυδόψιχα) μπορούμε να τα τοποθετήσουμε στο ψυγείο στην θέση της συντήρησης. Τα αποφλοιωμένα καρύδια στην συντήρηση του ψυγείου μπορούν να συντηρηθούν μέχρι μερικούς μήνες (συνήθως μέχρι 5-6 μήνες).
Κατά το παρελθόν που οι άνθρωποι δεν είχαν ψυγεία για να τα διατηρούν όλο το χρόνο η ακόμα και για περισσότερα χρόνια, δεν αποφλοίωναν τους καρπούς των καρυδιών αλλά τα διατηρούσαν άσπαστα, με τον σκληρό ξύλινο φλοιό τους.
Συνήθως σε τόπο σκιερό και απαλλαγμένο από υγρασία. Π.χ. σε κάποιο σκιερό μέρος του μπαλκονιού.
Η αποθήκευση τους σ αυτή την περίπτωση γινόταν σε υφασμάτινα τσουβάλια ή κοφίνια που επίσης επιτρέπανε τον αερισμό (ώστε ν αποφεύγεται η δημοιουργία μικροβίων, λόγου του καλού εξαερισμού).
Στην συνέχεια έσπαγαν και καβουρντίζανε προοδευτικά μέσα στο έτος τα καρύδια που χρειαζόταν να καταναλώσουν τις επόμενες μέρες. Αυτό έχει ένα παραπάνω πλεονέκτημα πού δίνει καλύτερη γεύση στα φρεσκο ψημένα καρύδια.
Τα καρύδια πωλούνται με διάφορες μορφές: ξεφλουδισμένα (καρυδόψιχα) και ολόκληρα (ακατέργαστα καρύδια με το σκληρό ξύλινο κέλυφος τους). Επίσης μπορείτε να βρείτε καρύδια στην αγορά ψημένα, ψημένα και αλατισμένα, καπνισμένα, (μια τεχνική ψησίματος που ακολουθούσαν περισσότερο στο παρελθόν για να δίνουν καλύτερη γεύση στα τρόφιμα αλλά και για να τα διατηρούν μεγαλύτερο διάστημα). Και τέλος μπορείτε να βρείτε τα καρύδια στην αγορά γκλασαρισμένα και με διάφορες αρωματικές ουσίες ή μέσα σε μίγμα με μέλι (που επίσης τα διατηρεί για μακρύ χρονικό διάστημα, μια και το μέλι είναι φυσικό συντηρητικό. Ένα ακόμα από τα συντηρητικά της φύσης).
Τα καρύδια έρχονται επίσης ολόκληρα η τεμαχισμένα σε διάφορες διαστάσεις. Π.χ. πολλές φορές στην ζαχαροπλαστική ζητούν τα καρύδια τεμαχισμένα σε πολύ μικρά κομμάτια ενώ στην μαγειρική η ανάγκη για το μέγεθος είναι αντίθετα καρυδόψιχα μεγάλου μεγέθους. (καρυδόψιχα τύπου πεταλούδα).
Όταν αγοράζουμε καρύδια άσπαστα κοιτάζουμε για καρύδια που είναι ομαλά και ακηλίδωτα, βαριά για το μέγεθός τους, και δεν κροταλίζουν στο εσωτερικό ο καρπός τους όταν τα κουνάμε. (Αυτό ισχύει και για τους περισσότερους ξυρούς καρπούς εκτός από τα φιστίκια). Το κροτάλισμα του καρυδιού στο εσωτερικό του είναι συνήθως σημάδι ότι τα καρύδια είναι παλιά, έτσι το εσωτερικό του καρυδιού έχει συρρικνωθεί και έχει απομακρυνθεί από το περίβλημα του (ξύλινο τσόφλι του καρυδιού).
Τα ξεφλουδισμένα καρύδια πρέπει να είναι ομοιόμορφα στο χρώμα και το μέγεθος, και παχουλή εμφάνιση.
Καρύδια που είναι αποχρωματισμένα ή ζαρωμένα συνήθως και πάλι είναι παλιά.
Μια χρήσιμη συμβουλή για ν αγοράζετε φρέσκα καρύδια σίγουρα πάντα είναι όταν γνωρίζετε τον παραγωγό και αγοράζετε από αυτόν τα καρύδια φρέσκα την εποχή τους. (εποχή της συγκομιδής).
Πότε γίνεται η συγκομιδή των καρυδιών;
Φροντίζετε ν αγοράζετε τα καρύδια πάντα φρέσκα την εποχή της συγκομιδής τους περί τα τέλη Σεπτεμβρίου αρχές Οκτωβρίου (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και άλλους παράγοντες).
Αν αγοράσετε τα καρύδια από την αγορά καλό είναι ν αγοράζετε από εξειδικευμένο κατάστημα πώλησης ξηρών καρπών με μεγάλη κατανάλωση και καλό όνομα.
Επίσης σημεία πώλησης που ανεφοδιάζονται συχνά και δεν τα αποθηκεύουν τα καρύδια επι μακρών ενδεχομένως είναι κατάλληλα για να σας προμηθεύσουν την ποσότητα των καρυδιών που χρειάζεστε.
Επίσης είναι καλό να γνωρίζετε ότι στα περισσότερα καταστήματα πώλησης ξηρών καρπών δεν είναι οι συνθήκες τέλειες για την επι μακρόν αποθήκευση τους. Πράγμα που γνωρίζουν και οι ίδιοι οι έμποροι ξυρών καρπών και έτσι συνήθως φροντίζουν να ανεφοδιάζονται από τους χονδρεμπόρους συχνότερα και με μικρότερες ποσότητες.
Αν τώρα αγοράζετε καρύδια από πολυκαταστήματα η σούπερ μάρκετ, πρέπει να λάβετε υπ όψιν σας ότι στα πολυκαταστήματα λόγω των χιλιάδων προϊόντων δεν είναι εύκολος ο ποιοτικός έλεγχος των καρυδιών που τοποθετούνται στα ράφια προς πώληση. Έτσι κάποιες φορές καταναλωτές παραπονούνται για παλαιά καρύδια που αγόρασαν από το σούπερ μάρκετ. Ακόμα αν αγοράζετε καρύδια σε μορφή καθαρισμένα σε νάιλον αεροστεγή σακουλάκια από το σούπερ μάρκετ, καλό είναι να είναι διάφανα ώστε να φαίνεται καθαρά ο καρπός ώστε να παρατηρήσετε τα παραπάνω χαρακτηριστικά που προαναφέραμε. Τα σακουλάκια είναι καλό να έχουν όσο το δυνατό λιγότερο αέρα μέσα τους (σύγχρονοι τρόποι συσκευασίας των καρυδιών επιτρέπουν να γίνονται σε σακουλάκια με κενό αέρα. Δηλαδή χωρίς καθόλου αέρα, ώστε ν αποφεύγεται η ανάπτυξη μικροοργανισμών που θέλουν –όπως κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη, οξυγόνο για να επιζήσουν και ν αναπτυχθούν).
Καταναλωτές ανέφεραν ότι ενδέχεται έμποροι να συσκευάσουν τώρα παλιά καρύδια και να διοχετεύσουν μέσα από το δίκτυο των σούπερ μάρκετ που έχουν μεγάλη κατανάλωση και συχνά ενδιαφέρονται περισσότερο για την χαμηλή τιμή αγοράς του καρυδιού παρά για την καλύτερη δυνατή ποιότητα. Γι αυτό στην συσκευασία των καρυδιών είναι καλό να ψάχνουμε τόσο την ημερομηνία συσκευασίας αλλά και την ημερομηνία παραγωγής (αν αυτό αναγράφεται) ώστε να ξέρουμε πραγματικά πόσο φρέσκα είναι τα καρύδια που αγοράζουμε.
Τα καρύδια είναι υψηλά σε λίπος και φυσικά έλαια που τα αναγκάζουν να ταγκιάζουν γρήγορα και εύκολα, αν δεν προσεχθούν στις συνθήκες φύλαξης.
Συμπερασματικά λοιπόν:
Άσπαστα καρύδια καταστημάτων σε μια δροσερή ξηρά θέση μέχρι και 6 μήνες. Τα ξεφλουδισμένα καρύδια αποθηκεύονται καλύτερα στο ψυγείο ή τον καταψύκτη σε αεροστεγείς δοχεία ή πλαστικές τσάντες και σακουλάκια.
Παράγωγα των καρυδιών
Μερικά προϊόντα που γίνονται από τα καρύδια είναι αλεύρια, βούτυρα καρυδιών, συρραφές και έλαια.
Τα καρύδια περιέχουν ένα υψηλό ποσοστό των λιπών, συνήθως και πολυακόρεστα λύπη.
Καρύδια, συμβουλή ζαχαροπλαστικής: Τα ψημένα καρύδια είναι λιγότερο πιθανό να βυθίσουν στα κέικ, τα γρήγορα ψωμιά και άλλο ψήσιμο. Ένας άλλος τρόπος να αντισταθούν τα καρύδια από τη βύθιση στα κτυπήματα είναι να ληφθούν 1-2 κουτάλια σούπας (10-20 γραμμάρια) του αλευριού που απαιτείται στη συνταγή και να πεταχτούν τα καρύδια σε τον.
Συμβουλή: Τα θερμά καρύδια είναι ευκολότερα να τεμαχίσουν.
Καρύδια, συμβουλή μαγειρικής: Όταν μια συνταγή μαγειρικής απαιτεί τεμαχισμένα καρύδια, κόψτε τα σε μεγάλα κομμάτια μεγέθους μπιζέλι.
Συμβουλή: Τα πρόσφατα ξεφλουδισμένα καρύδια έχουν την καλύτερη γεύση αλλά για την ευκολία τα ξεφλουδισμένα κονσερβοποιημένα καρύδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Καρύδια, συμβουλή διατήρησης: Τα ανάλατα καρύδια έχουν μακρύτερη ζωή του προϊόντος στο ράφι από τους αλατισμένους αυτούς.
Καρύδια, Συμβουλή επεξεργασίας: Ο τεμαχισμός των καρυδιών με το χέρι εξασφαλίζει ομοιομορφία σε αντιδιαστολή με τη χρησιμοποίηση ενός επεξεργαστή τροφίμων.
Συμβουλή απομάκρυνσης του καρπού (καρυδόψιχα) από το τσόφλι του καρυδιού
Για να ξεχωρίσετε από το τσόφλι τους μαζικά, μεγάλες ποσότητες από θρυμματισμένα καρύδια, βάλτε τα ξεφλουδισμένα - σπασμένα καρύδια σας, σε ένα μεγάλο δοχείο με κρύο νερό. Τα ξύλινα τσόφλια από τον φλοιό των καρυδιών θα επιπλεύσουν στην επιφάνεια του νερού και μπορούμε έτσι να τα απομακρύνουμε εύκολα με ένα σουρωτήρι. Όπως ξαφρίζουμε το φαγητό την ώρα που βράζει. Περίπου αυτή είναι μια από τις τεχνικές που χρησιμοποιεί η βιομηχανία τροφίμων για να αποφλοιώνει μαζικά τα καρύδια.
Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010
Καρύδια για την καταπολέμηση της αθηροσκλήρωσης
Αθηροσκλήρωση και Καρύδια.
Αλλη μια έρευνα για την σχέση που έχουν τα καρύδια με την καλή υγεία του οργανισμού μας, πήρε το φως της δημοσιότητας. αυτή τη φορά από την γειτονική μας Ισπανία.
 |
| Καρύδια κατά της αθηροσκλήρωσης |
Καρύδια για την καταπολέμηση της αθηροσκλήρωσης.
Η νέα έρευνα αυτή βρίσκει ότι τα καρύδια μπορούν να συμβάλουν στην μείωση της αθηροσκλήρωσης και όσο πιο νωρίς βάλουμε λελογισμένα τα καρύδια με συχνότητα στην διατροφή μας τόσο καθαρότερες αρτηρίες θα έχουμε αλλά και πιο ελαστικές.
Σύμφωνα με την ισπανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American College of Cardiology η κατανάλωση καρυδιών στο τέλος ενός γεύματος μπορεί να συμβάλλει στη μείωση της βλάβης που προκαλούν οι λιπαρές τροφές στις αρτηρίες.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή πιστεύεται ότι οι ξηροί καρποί είναι πλούσιοι σε συστατικά που μειώνουν την σκλήρυνση των αρτηριών.
Οι ερευνητές της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Βαρκελώνης συστήνουν την κατανάλωση οκτώ περίπου καρυδιών ημερησίως, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι έχουν περισσότερα οφέλη ακόμα και από το ελαιόλαδο.
Οι επιστήμονες ζήτησαν από 24 ενηλίκους, οι μισοί εκ των οποίων είχαν φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης και οι άλλοι με μετρίως αυξημένα, να καταναλώσουν δύο γεύματα με σαλάμι με πολλά λιπαρά και τυρί με διαφορά μιας εβδομάδας.
Στο ένα γεύμα προστέθηκαν επιπλέον πέντε μικρές κουταλιές ελαιόλαδο (κουταλάκι του γλυκού). Στο άλλο γεύμα προσέθεσαν οκτώ καρύδια.
Οι εξετάσεις αυτών που συμμετείχαν στην έρευνα έδειξαν ότι το ελαιόλαδο και τα καρύδια συντέλεσαν σε μείωση της επιβλαβούς φλεγμονής και οξείδωσης στις αρτηρίες που συνήθως ακολουθεί μετά από ένα γεύμα με αυξημένη περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά.
Με την πάροδο του χρόνου πιστεύεται ότι το γεγονός αυτό προκαλεί σκλήρυνση των αρτηριών ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου.
Ωστόσο, εν αντιθέσει με το ελαιόλαδο, η προσθήκη καρυδιών στο γεύμα συντελούσε στη διατήρηση της ελαστικότητας και ευκαμψίας των αρτηριών, ανεξαρτήτως των επιπέδων της χοληστερόλης.
Οι αρτηρίες που διατηρούν την ελαστικότητά τους μπορούν να διευρυνθούν όταν απαιτείται αύξηση της αιματικής ροής, πράγμα πολύ σημαντικό για την καθημερινή λειτουργία του οργανισμού που αλλάζει από στιγμή σε στιγμή λόγο των συνθηκών που επηρεάζουν την καθημερινότητα του ατόμου.
Ο Δρ Εμίλιο Ρος εξηγεί ότι τα γεύματα με πολλά λιπαρά διαταράσσουν την παραγωγή νιτρικού οξειδίου από το εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών, χημικό συστατικό απαραίτητο για τη διατήρηση της ευλυγισίας των αρτηριών.
Τα καρύδια περιέχουν αργινίνη, ένα αμινοξύ που χρησιμοποιεί ο οργανισμός για να παράγει νιτρικό οξείδιο.
Οι ξηροί καρποί περιέχουν επίσης αντιοξειδωτικά και α-λινολεϊκό οξύ, φυτικό ω-3 λιπαρό οξύ.
Ερευνώντας πιο επισταμένα τα καρύδια
Ο Δρ Ρος ξεκινά άμεσα μια νέα μελέτη για να διερευνήσει κατά πόσο το α-λινολεϊκό οξύ των καρυδιών μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με μη φυσιολογικό καρδιακό παλμό.
Διευκρινίζει πάντως ότι δεν πρέπει να καταναλώνουν ανεξέλεγκτα λιπαρά σκεπτόμενοι ότι μερικά καρύδια στο τέλος του γεύματος, είναι αρκετά για να εξισορροπούν την φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού, ενώ παράλληλα έχουν πολλά θρεπτικά συστατικά. Όπως όλοι οι ξυροί καρποί θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι άριστα συμπληρώματα διατροφής.
Τα καρύδια πρέπει να είναι μέρος ενός γενικότερου υγιεινού διατροφικού σχήματος που περιορίζει τα κορεσμένα λίπη.
Ο Δρ Ρότζερ Βότζελ του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ σχολιάζει ότι «η μελέτη αποδεικνύει τα φυτικά λιπαρά μπορούν να ακυρώνουν μερικά εκ των αρνητικών χαρακτηριστικών της διατροφής με αυξημένη περιεκτικότητα σε λιπαρά, ενώ τα ουδέτερα λιπαρά, όπως το ελαιόλαδο, δεν έχουν ανάλογη προστατευτική επίδραση.
Ανακύπτει λοιπόν ένα ενδιαφέρον ζήτημα διότι πολλά άτομα ακολουθούν το μεσογειακό πρότυπο διατροφής λόγω των πλεονεκτημάτων του ελαιολάδου.
Η παρούσα μελέτη βέβαια, αμφισβητεί την πρακτική αυτή.
Πιθανόν άλλοι παράγοντες της συγκεκριμένης διατροφής να συντελούν σ’ αυτό.
Πάντως, το ελαιόλαδο δεν είναι επιβαρυντικό, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι ο βασικός προστατευτικός παράγοντας στην μεσογειακή διατροφή».
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να ερευνούν το θέμα και θα επανέλθουν όταν έχουν περισσότερα συμπεράσματα για τους όντως θρεπτικούς και γευστικούς ξυρούς καρπούς. Τα καρύδια.
Για την ώρα αυτό που συστήνουμε ανεπιφύλακτα είναι να φυτέψετε μια καρυδιά στην αυλή σας, δεν θέλει κόπο ούτε χρόνο, για την συντήρηση της και αυτή θα σας ανταμείψει όχι μόνο με τους καρπούς της αλλά και με την θαυμάσια σκιά της το καλοκαίρι…
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΥΔΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΡΥΔΙΑ
1. http://www.dikaiosnet.gr/dikaios/07Farm_fyta_sel_75_118.doc
2. http://www.likno.gr/about.html
3. http://www.diarlos.gr/samos/herbs/istoriagr.html
4. http://www.etherio.gr/aromatics.html
5. Penelopy Ody, Πλήρης οδηγός φαρμακευτικών βοτάνων, Εκδόσεις Γιαλλέλης, Αθήνα 1994, (σελ. 71).
6. Πρινέα Κ. Ιωάννα, Σφακιανάκης Μ. Ανάργυρος, Βοτανοθεραπευτική, Εκδοτικός Οίκος Κ. Μακρύς, Αθήνα, (σελ. 133-139).
7. Σπύρος Π. Λάμπρος, Τα βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, Αθήνα 1984, (σελ. 263- 265).
8. http://plants.usda.gov/cgi_bin/plant_profile.cgi?symbol=JURE80
9. Μπαμπαλώνας Δ., Κόκκινη Σ., Συστηματική βοτανική, (σελ. 164, 170)
10. http://www.scs.leeds.ac.uk/cgi_bin/pfaf/arr_html?Jugalns+regia
11. http://bodd.cf.ac.uk/BotDermFolder/BotDermJ/JUGL.html
12. Schauenberg Paul, Paris Ferdinand, Οδηγός των φαρμακευτικών φυτών, Εκδόσεις Μόσχος Γκιούρδας, Αθήνα 1981, (σελ. 202).
13. Ανάσης Σ. Εμμανουήλ, Τα φαρμακευτικά βότανα της Ελλάδας, Αθήνα 1976, (σελ.156-159).
14. http://www.uga.edu/fruit/walnut.htm
15. http://prasino.gr/greek-trees/juglans.htm
16. Ζαχαρόπουλος Μ. Ιγνάτιος, Σύγχρονη πλήρης θεραπευτική με τα βότανα, Εκδόσεις Ψύχαλου, (σελ. 144).
17. http://www.hort.purdue.edu/newcrop/duke_energy/Juglans_regia.html
18. Τρέμπεν Μαρία, Υγεία από το φαρμακείο του Θεού, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2002, (σελ. 38 -39).
19. http://prometheus.telemachos.gr/
schools/usrpages.nsf/0/324dc1375
adcb7e842256825003d3f6c?
OpenDocument
1. http://www.dikaiosnet.gr/dikaios/07Farm_fyta_sel_75_118.doc
2. http://www.likno.gr/about.html
3. http://www.diarlos.gr/samos/herbs/istoriagr.html
4. http://www.etherio.gr/aromatics.html
5. Penelopy Ody, Πλήρης οδηγός φαρμακευτικών βοτάνων, Εκδόσεις Γιαλλέλης, Αθήνα 1994, (σελ. 71).
6. Πρινέα Κ. Ιωάννα, Σφακιανάκης Μ. Ανάργυρος, Βοτανοθεραπευτική, Εκδοτικός Οίκος Κ. Μακρύς, Αθήνα, (σελ. 133-139).
7. Σπύρος Π. Λάμπρος, Τα βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες, Αθήνα 1984, (σελ. 263- 265).
8. http://plants.usda.gov/cgi_bin/plant_profile.cgi?symbol=JURE80
9. Μπαμπαλώνας Δ., Κόκκινη Σ., Συστηματική βοτανική, (σελ. 164, 170)
10. http://www.scs.leeds.ac.uk/cgi_bin/pfaf/arr_html?Jugalns+regia
11. http://bodd.cf.ac.uk/BotDermFolder/BotDermJ/JUGL.html
12. Schauenberg Paul, Paris Ferdinand, Οδηγός των φαρμακευτικών φυτών, Εκδόσεις Μόσχος Γκιούρδας, Αθήνα 1981, (σελ. 202).
13. Ανάσης Σ. Εμμανουήλ, Τα φαρμακευτικά βότανα της Ελλάδας, Αθήνα 1976, (σελ.156-159).
14. http://www.uga.edu/fruit/walnut.htm
15. http://prasino.gr/greek-trees/juglans.htm
16. Ζαχαρόπουλος Μ. Ιγνάτιος, Σύγχρονη πλήρης θεραπευτική με τα βότανα, Εκδόσεις Ψύχαλου, (σελ. 144).
17. http://www.hort.purdue.edu/newcrop/duke_energy/Juglans_regia.html
18. Τρέμπεν Μαρία, Υγεία από το φαρμακείο του Θεού, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2002, (σελ. 38 -39).
19. http://prometheus.telemachos.gr/
schools/usrpages.nsf/0/324dc1375
adcb7e842256825003d3f6c?
OpenDocument
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ – ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ – ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Η καρυδιά και τα προϊόντα της γενικά δεν προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα. Τα φύλλα της μπορεί να είναι επιβλαβή για ευαίσθητα άτομα με αλλεργίες και η γύρη των ανθέων, κοινό αλλεργιογόνο, μπορεί να προκαλέσει πυρετό. Τοξικά προβλήματα στον άνθρωπο δεν έχουν αναφερθεί, παρά μόνο ότι προκαλεί βαθύ ύπνο σε όσους κοιμούνται υπό τον ίσκιο της εξαιτίας της οσμής που εκπέμπει.
Εντούτοις, είναι τοξική σε κάποια φυτά, εξαιτίας της γιουγκλόνης που περιέχει, η οποία είναι η κύρια αλληλοπαθητική χημική που είναι υπεύθυνη για την αναστολή της ανάπτυξης μερικών φυτικών ειδών που φυτρώνουν σε μέρη όπου αυτή βρίσκεται σε μεγάλη συγκέντρωση. Απελευθερώνεται από τις ρίζες της καρυδιάς και επειδή είναι δυσδιάλυτη στο νερό, δεν ταξιδεύει εύκολα στο χώμα, ώστε να είναι γρήγορη η απομάκρυνσή της απ’ αυτό και μπορεί να παραμείνει ενεργή σε αυτό για αρκετά χρόνια αφότου αφαιρεθούν οι καρυδιές. Επηρεάζει κυρίως τις ντομάτες, τις μαύρες σημύδες, το τριφύλλι, τις μηλιές, τα δημητριακά, τα φασόλια, τις πατάτες κ.ά, γι’ αυτό κάποια κηπευτικά είδη δε θα πρέπει να καλλιεργούνται κοντά σε καρυδιές.
Η καρυδιά και τα προϊόντα της γενικά δεν προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα. Τα φύλλα της μπορεί να είναι επιβλαβή για ευαίσθητα άτομα με αλλεργίες και η γύρη των ανθέων, κοινό αλλεργιογόνο, μπορεί να προκαλέσει πυρετό. Τοξικά προβλήματα στον άνθρωπο δεν έχουν αναφερθεί, παρά μόνο ότι προκαλεί βαθύ ύπνο σε όσους κοιμούνται υπό τον ίσκιο της εξαιτίας της οσμής που εκπέμπει.
Εντούτοις, είναι τοξική σε κάποια φυτά, εξαιτίας της γιουγκλόνης που περιέχει, η οποία είναι η κύρια αλληλοπαθητική χημική που είναι υπεύθυνη για την αναστολή της ανάπτυξης μερικών φυτικών ειδών που φυτρώνουν σε μέρη όπου αυτή βρίσκεται σε μεγάλη συγκέντρωση. Απελευθερώνεται από τις ρίζες της καρυδιάς και επειδή είναι δυσδιάλυτη στο νερό, δεν ταξιδεύει εύκολα στο χώμα, ώστε να είναι γρήγορη η απομάκρυνσή της απ’ αυτό και μπορεί να παραμείνει ενεργή σε αυτό για αρκετά χρόνια αφότου αφαιρεθούν οι καρυδιές. Επηρεάζει κυρίως τις ντομάτες, τις μαύρες σημύδες, το τριφύλλι, τις μηλιές, τα δημητριακά, τα φασόλια, τις πατάτες κ.ά, γι’ αυτό κάποια κηπευτικά είδη δε θα πρέπει να καλλιεργούνται κοντά σε καρυδιές.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Το να γνωρίζει κανείς την χρήση των φαρμακευτικών φυτών και να θεραπεύει με τη δύναμη της φύσης, ήταν και εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό από την αρχαιότητα. Αν και υπήρχε πάντα μια διστακτικότητα και αμφιβολία από πολλούς ανθρώπους για τη χρήση τους, κυρίως λόγο άγνοιας, εντούτοις τα φυτά αυτά παίζουν και πάλι σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Είναι βασικό να αντιληφθεί κανείς ότι τα φαρμακευτικά φυτά μπορούν να είναι και τροφή και φάρμακο μαζί.
Σήμερα οι άνθρωποι, διαπιστώνοντας τις ευεργετικές τους ιδιότητες, τα χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο, είτε με την άμεση χρήση τους, είτε με την παρασκευή φαρμάκων με βάση διάφορα φυτικά συστατικά.
Η καρυδιά είναι ένα δέντρο που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στον άνθρωπο με την αξιοποίηση όλων των μερών της και σε συνδυασμό με την επιστήμη να δώσει καλύτερα φάρμακα, μιας και ο φυτικός κόσμος εξακολουθεί ν’ αποτελεί σημαντική πηγή για την ανακάλυψη καινούριων φαρμακευτικών ουσιών, η φύση αποτελεί το μεγαλύτερο φαρμακείο.
Το να γνωρίζει κανείς την χρήση των φαρμακευτικών φυτών και να θεραπεύει με τη δύναμη της φύσης, ήταν και εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό από την αρχαιότητα. Αν και υπήρχε πάντα μια διστακτικότητα και αμφιβολία από πολλούς ανθρώπους για τη χρήση τους, κυρίως λόγο άγνοιας, εντούτοις τα φυτά αυτά παίζουν και πάλι σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Είναι βασικό να αντιληφθεί κανείς ότι τα φαρμακευτικά φυτά μπορούν να είναι και τροφή και φάρμακο μαζί.
Σήμερα οι άνθρωποι, διαπιστώνοντας τις ευεργετικές τους ιδιότητες, τα χρησιμοποιούν ολοένα και περισσότερο, είτε με την άμεση χρήση τους, είτε με την παρασκευή φαρμάκων με βάση διάφορα φυτικά συστατικά.
Η καρυδιά είναι ένα δέντρο που μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στον άνθρωπο με την αξιοποίηση όλων των μερών της και σε συνδυασμό με την επιστήμη να δώσει καλύτερα φάρμακα, μιας και ο φυτικός κόσμος εξακολουθεί ν’ αποτελεί σημαντική πηγή για την ανακάλυψη καινούριων φαρμακευτικών ουσιών, η φύση αποτελεί το μεγαλύτερο φαρμακείο.
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Το ξύλο της καρυδιάς είναι ανεκτίμητο. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλουργική, την ξυλογλυπτική, την οπλοποιία και την τορνευτική. Το ξύλο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για ρόδες και για σώματα των λεωφορείων.
Ο φλοιός της καρυδιάς και η ρίζα δίνουν ωραία πυρόξανθη ή καστανόχρωμη βαφή για υφάσματα και δέρματα και χρησιμοποιείται από τις γυναίκες για το βάψιμο των μαλλιών.
Η πράσινη εξωτερική φλούδα της καρυδιάς δίνει πράσινο ωραίο χρώμα που βάφουν τα αυγά της Λαμπρής. Με το φλοιό επίσης του καρπού οι επιπλοποιοί βάφουν το ξύλο των επίπλων με κάρυνο χρώμα. Επίσης, από τον φλοιό παρασκευάζεται ένα τονωτικό και ευστόμαχο ηδύποτο (Ratafia, Ρατάφια).
Το περίφημο λάδι της χρησιμοποιείται εκτός από τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, στη βιομηχανία της σαπωνοποιίας και της βερνικοποιίας.
Χρησιμοποιείται στη ζωγραφική για την ανάμιξη χρωμάτων με το βερνίκι και ως έλαιο λαμπτήρων. Από 35 κιλά καρυδιών, παράγονται 6 κιλά ξεφλουδισμένα καρύδια, από τα οποία παράγεται 3 κιλά λάδι.
Τα υπολείμματα του καρυδιού, ύστερα από την έκθλιψή τους με την οποία βγαίνει το καρυδέλαιο, είναι πολύ θρεπτικά και χρησιμοποιούνται για ζωοτροφή.
Ο καρπός της γίνεται ωραιότατο και τονωτικότατο γλυκό που έχει θρεπτική αξία ίση με αυτή του τυριού. Χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες ζαχαρωδών προϊόντων, για αρωματική ουσία και τρώγεται νωπός ή ξηρός, ψημένος ή αλατισμένος.
Με τον άγουρο καρπό της ανακατεμένο, σε αναλογία 2:1, με χυμό από άγουρα σταφύλια ή με καλό ξύδι, μπορεί να παρασκευαστεί ένα επιδόρπιο, ενώ με τα πράσινα φύλλα της καρυδιάς λικέρ.
Από το χυμό της καρυδιάς που είναι άφθονος και διαυγής, ο Γάλλος φαρμακοποιός Banon παρασκεύασε το 1811 ένα άριστο σάκχαρο. Η εργασία της παρασκευής και η αποκρυστάλλωση του σακχάρου του χυμού της καρυδιάς μοιάζει με του σακχάρου του τεύτλου και του καλαμοσάκχαρου (7, 13, 17, 18).
Ενέργεια
Εάν οι αποδόσεις των 7.500 κιλών καρυδιών ανά εκτάριο παρήγαγαν όλο το 65% (63-67%) του λαδιού που περιέχουν, υπάρχει μια πιθανή παραγωγή λαδιού σχεδόν 5000 τόνων το χρόνο, ένας πολύ σημαντικός στόχος, εάν είναι εφικτό.
Μετά από την εξαγωγή της βιταμίνης C και της τανίνης, τα υπολείμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμη ύλη ή αιθανόλη. Τα κλαδέματα των δέντρων μπορούν να συμβάλουν άλλους 5000 τόνους βιομάζας το χρόνο.
Το ξύλο της καρυδιάς είναι ανεκτίμητο. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλουργική, την ξυλογλυπτική, την οπλοποιία και την τορνευτική. Το ξύλο αυτό έχει χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για ρόδες και για σώματα των λεωφορείων.
Ο φλοιός της καρυδιάς και η ρίζα δίνουν ωραία πυρόξανθη ή καστανόχρωμη βαφή για υφάσματα και δέρματα και χρησιμοποιείται από τις γυναίκες για το βάψιμο των μαλλιών.
Η πράσινη εξωτερική φλούδα της καρυδιάς δίνει πράσινο ωραίο χρώμα που βάφουν τα αυγά της Λαμπρής. Με το φλοιό επίσης του καρπού οι επιπλοποιοί βάφουν το ξύλο των επίπλων με κάρυνο χρώμα. Επίσης, από τον φλοιό παρασκευάζεται ένα τονωτικό και ευστόμαχο ηδύποτο (Ratafia, Ρατάφια).
Το περίφημο λάδι της χρησιμοποιείται εκτός από τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, στη βιομηχανία της σαπωνοποιίας και της βερνικοποιίας.
Χρησιμοποιείται στη ζωγραφική για την ανάμιξη χρωμάτων με το βερνίκι και ως έλαιο λαμπτήρων. Από 35 κιλά καρυδιών, παράγονται 6 κιλά ξεφλουδισμένα καρύδια, από τα οποία παράγεται 3 κιλά λάδι.
Τα υπολείμματα του καρυδιού, ύστερα από την έκθλιψή τους με την οποία βγαίνει το καρυδέλαιο, είναι πολύ θρεπτικά και χρησιμοποιούνται για ζωοτροφή.
Ο καρπός της γίνεται ωραιότατο και τονωτικότατο γλυκό που έχει θρεπτική αξία ίση με αυτή του τυριού. Χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες ζαχαρωδών προϊόντων, για αρωματική ουσία και τρώγεται νωπός ή ξηρός, ψημένος ή αλατισμένος.
Με τον άγουρο καρπό της ανακατεμένο, σε αναλογία 2:1, με χυμό από άγουρα σταφύλια ή με καλό ξύδι, μπορεί να παρασκευαστεί ένα επιδόρπιο, ενώ με τα πράσινα φύλλα της καρυδιάς λικέρ.
Από το χυμό της καρυδιάς που είναι άφθονος και διαυγής, ο Γάλλος φαρμακοποιός Banon παρασκεύασε το 1811 ένα άριστο σάκχαρο. Η εργασία της παρασκευής και η αποκρυστάλλωση του σακχάρου του χυμού της καρυδιάς μοιάζει με του σακχάρου του τεύτλου και του καλαμοσάκχαρου (7, 13, 17, 18).
Ενέργεια
Εάν οι αποδόσεις των 7.500 κιλών καρυδιών ανά εκτάριο παρήγαγαν όλο το 65% (63-67%) του λαδιού που περιέχουν, υπάρχει μια πιθανή παραγωγή λαδιού σχεδόν 5000 τόνων το χρόνο, ένας πολύ σημαντικός στόχος, εάν είναι εφικτό.
Μετά από την εξαγωγή της βιταμίνης C και της τανίνης, τα υπολείμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμη ύλη ή αιθανόλη. Τα κλαδέματα των δέντρων μπορούν να συμβάλουν άλλους 5000 τόνους βιομάζας το χρόνο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται παρασκευάζοντας: α) έγχυμα από 15-30 γρ. ψιλοκομμένων φρέσκων φύλλων σε 500 ml νερό με ημερήσια κατανάλωση 2-5 φλιτζάνια, το οποίο χρησιμοποιείται για δερματικά προβλήματα και φλεγμονές των ματιών (πλύσεις), σαν πεπτικό τονωτικό για την ανορεξία.
Χρησιμοποιείται επίσης για το έκζεμα ή για πληγές και εκδορές, β) αφέψημα πρόσφατων και ξερών φύλλων στην ίδια αναλογία, γ) εκχύλισμα, 40-80 εκατοστά του γρ. την ημέρα, δ) αφέψημα και εκχύλισμα εξωτερικής χρήσεως ως λοσιόν (50:1000) για χιονίστρες και κατά των ελκών, ε) σιρόπι με εκχύλιση 35-50 γρ. φύλλων (για ημερησία κατανάλωση), στ) σαν τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και για θεραπεία της διάρροιας μπορούμε να ρίξουμε 2-4 γρ. ξηρά και κονιοποιημένα φύλλα σε 150 γρ. λευκό κρασί και να παραμείνουν 12 ώρες, ζ) κολλύριο από 192 γρ. αφεψήματος φύλλων, 1 γρ. μπελαντόνα και 1 γρ. λάβδανο, η) βάμμα από νωπά φύλλα κατά της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της γαστρεντερίτιδας κ.α., και θ) ως κατάπλασμα για πληγές. Επίσης 100 γρ. φύλλων μπορούν να προστεθούν σε κάθε λουτρό για την καταπολέμηση κυρίως δερματικών παθήσεων.
Από το πράσινο εξωκάρπιο παρασκευάζονται: α) έγχυμα από φρέσκο φλοιό 20 γρ. σε 1 λίτρο νερό, για τη χρόνια διάρροια ή ως τονωτικό για την αναιμία και για την τριχόπτωση με ξέπλυμα των μαλλιών, ενώ σε αναλογία 10 γρ. σε 100 γρ. νερό είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο, β) αφέψημα 32 γρ. φλοιού σε 500 ml νερό, γ) βάμμα με την προσθήκη πράσινων φλοιών σε οινόπνευμα με αναλογία 1:6, 20-30 γρ. τη μέρα και δ) εκχύλισμα με οινόπνευμα.
Από το άγουρο καρύδι παρασκευάζεται α) έλαιο, 2 κουταλιές ελαίου καθημερινά ως συμπληρωματικό της διατροφής, για τις εμμηνορροϊκές διαταραχές ή το ξηρό λεπιδώδες έκζεμα, αλλά και ως κατάπλασμα, β) γλυκό του κουταλιού, και γ) ηδύποτο, όπου μπορούμε να πίνουμε 1 κουταλάκι ημερησίως (πολύ τονωτικό).
Τα φύλλα χρησιμοποιούνται παρασκευάζοντας: α) έγχυμα από 15-30 γρ. ψιλοκομμένων φρέσκων φύλλων σε 500 ml νερό με ημερήσια κατανάλωση 2-5 φλιτζάνια, το οποίο χρησιμοποιείται για δερματικά προβλήματα και φλεγμονές των ματιών (πλύσεις), σαν πεπτικό τονωτικό για την ανορεξία.
Χρησιμοποιείται επίσης για το έκζεμα ή για πληγές και εκδορές, β) αφέψημα πρόσφατων και ξερών φύλλων στην ίδια αναλογία, γ) εκχύλισμα, 40-80 εκατοστά του γρ. την ημέρα, δ) αφέψημα και εκχύλισμα εξωτερικής χρήσεως ως λοσιόν (50:1000) για χιονίστρες και κατά των ελκών, ε) σιρόπι με εκχύλιση 35-50 γρ. φύλλων (για ημερησία κατανάλωση), στ) σαν τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και για θεραπεία της διάρροιας μπορούμε να ρίξουμε 2-4 γρ. ξηρά και κονιοποιημένα φύλλα σε 150 γρ. λευκό κρασί και να παραμείνουν 12 ώρες, ζ) κολλύριο από 192 γρ. αφεψήματος φύλλων, 1 γρ. μπελαντόνα και 1 γρ. λάβδανο, η) βάμμα από νωπά φύλλα κατά της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της γαστρεντερίτιδας κ.α., και θ) ως κατάπλασμα για πληγές. Επίσης 100 γρ. φύλλων μπορούν να προστεθούν σε κάθε λουτρό για την καταπολέμηση κυρίως δερματικών παθήσεων.
Από το πράσινο εξωκάρπιο παρασκευάζονται: α) έγχυμα από φρέσκο φλοιό 20 γρ. σε 1 λίτρο νερό, για τη χρόνια διάρροια ή ως τονωτικό για την αναιμία και για την τριχόπτωση με ξέπλυμα των μαλλιών, ενώ σε αναλογία 10 γρ. σε 100 γρ. νερό είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο, β) αφέψημα 32 γρ. φλοιού σε 500 ml νερό, γ) βάμμα με την προσθήκη πράσινων φλοιών σε οινόπνευμα με αναλογία 1:6, 20-30 γρ. τη μέρα και δ) εκχύλισμα με οινόπνευμα.
Από το άγουρο καρύδι παρασκευάζεται α) έλαιο, 2 κουταλιές ελαίου καθημερινά ως συμπληρωματικό της διατροφής, για τις εμμηνορροϊκές διαταραχές ή το ξηρό λεπιδώδες έκζεμα, αλλά και ως κατάπλασμα, β) γλυκό του κουταλιού, και γ) ηδύποτο, όπου μπορούμε να πίνουμε 1 κουταλάκι ημερησίως (πολύ τονωτικό).
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι πολλές και ευεργετικές και οφείλονται στα συστατικά που περιέχει. Ο Γάλλος γιατρός Negrier, το 1841 ασχολήθηκε με τις θεραπευτικές ιδιότητες των φύλλων της. Θεραπευτικά τα φύλλα της καρυδιάς χρησιμοποιούνται εναντίον των παθήσεων των ματιών, όπως βλεφαρίτιδα στα παιδιά και της χοιραδώσεως. Το αφέψημα και το έγχυμά τους είναι τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και σταματά τις διαρροϊκές κενώσεις σε τοξικές καταστάσεις.
Οι Boys de Loutry και Costilhes χρησιμοποιούσαν το αφέψημα των φύλλων με μορφή κολπικών πλύσεων κατά των εξελκώσεων του αυχένα της μήτρας, ενώ ο Vidal de Careis κατά της λευκόρροιας. Ο Dubois χρησιμοποιούσε πυκνό αφέψημα φύλλων για τη θεραπεία της τριχόπτωσης, ο Bruguiec για κακοήθη εξανθήματα και ο Vitet για τη θεραπεία της ψωρίασης, του έρπητα, των διαφόρων λειχήνων και των εκζεμάτων.
Επίσης, αφέψημα φύλλων και φλοιού χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία κατά των οξέων αμυγδαλών και κατά του απλού ρινικού κατάρρου. Το αφέψημα των φύλλων κατεβάζει το σάκχαρο των διαβητικών, καθώς στο διάστημα χρησιμοποιήσεως ινσουλίνης μειώνει το σάκχαρο των ούρων και καθαρίζει το αίμα. Χρησιμοποιείται επίσης για εξωτερικές πλύσεις τραυμάτων και τη θεραπεία των δερματικών φλυκταινών. Όταν προστεθεί στο νερό του λουτρού είναι ευεργετικό για τη ραχίτιδα, τη σήψη και την υπερτροφία των οστών, καθώς και για πυώδης πληγές στα νύχια των ποδιών και των χεριών. Ενδείκνυται για την ακμή, τα ιδρωμένα πόδια και για τις χιονίστρες.
Τα φρέσκα φύλλα διώχνουν τα έντομα και προπαντός τους κοριούς.
Ένα απλό έγχυμα φύλλων μπορεί να σκοτώσει ή να απομακρύνει τα μυρμήγκια. Αν αλείψουμε με το έγχυμα αυτό τα άλογα, δεν θα τα πλησιάζουν αλογόμυγες. Επίσης, το βάμμα που φτιάχνεται από τα νωπά φύλλα χρησιμοποιείται εναντίον της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της παθήσεως των αρθρώσεων και της γαστρεντερίτιδας.
Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν τις αντιμυκητιακές και αντισηπτικές τους ιδιότητες.
Τα αποξηραμένα φύλλα, αναμιγμένα με κρασί, χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου. Το γιατρικό των ανθέων συνίσταται για περιόδους μεταβολών, όπως η εμμηνόπαυση.
Το σαρκώδες πράσινο εξωκάρπιο είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο σαν έγχυμα, όπως και το αφέψημα των φύλλων.
Ο Γαληνός χρησιμοποιούσε τον οπό του φλοιού αυτού αραιωμένο σε στυπτικούς γαργαρισμούς και κατά της πυόρροιας των αμυγδαλών. Συνίσταται ακόμη κατά των διαλειπόντων πυρετών και εξαιτίας της ναφθοκινόνης που περιέχει, του αποδίδεται ενέργεια ερυθραντική επί του δέρματος και θεραπευτική κατά των εκζεμάτων, των κηρίων, των πυοδερματίτιδων, της ψωριάσεως και της φθειριάσεως. Επίσης, αποτελεί τη βάση της «αντιαφροδισιακής πτισάνης του Pollisi» και σε μορφή σκόνης, είναι εκδοριακός, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί των κανθαρίδων. Ο χυμός των φλοιών χρησιμοποιείται με επιτυχία και κατά των κρεατοελιών, ενώ κοπανισμένος (ο φλοιός) βγάζει τους κάλους.
Η λεπτή, κίτρινη μεμβράνη που περιβάλει την ψίχα, σε μορφή σκόνης, αποτελεί θεραπεία για κωλικούς.
Τα καρύδια συνιστώνται στους αδύναμους οργανισμούς, τους φυματικούς, τους σακχαροδιαβητικούς (περιέχουν μικρή ποσότητα υδατανθράκων) και σε πολλές παθήσεις. Το «γλυκό καρυδάκι» είναι αξιοσύστατο για αδύνατους, φυματικούς και αιμοπτοϊκούς, γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα δεψικών ουσιών.
Θεωρούνται επίσης, τα κατ’ εξοχήν φάρμακα κατά των δηλητηριάσεων και ως αντίδοτο των ύπουλων ιών και σύμφωνα με τον Hartwell (1967-1971), χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου, του ψευδάνθρακα, τους όγκους και ειδικά τον καρκίνο του στήθους, καθώς και για τη θεραπεία τους άσθματος, τον πόνο στην πλάτη, το συφιλιδικό έλκος, τους κωλικούς, την επιπεφυκίτιδα, το βήχα, την καούρα, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τους ρευματισμούς.
Είναι εξαιρετικό φάρμακο κατά της υπερπτητικότητας του αίματος.
Η ξερή ψίχα συνίσταται για όλους τους πνευματικά εργαζόμενους καθώς και τους ορειβάτες αθλητές και γενικά τα άτομα που υποβάλλονται σε μεγάλες σωματικές και πνευματικές κοπώσεις.
Το καρυδέλαιο, είναι γνωστό από τον Διοσκουρίδη ως ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο. Το 1916, ο De Surel επιβεβαίωσε τις ανθελμινθικές του ιδιότητες που αυξάνονται με τη συμμετοχή του σκόρδου. Χρησιμοποιείται και ως καθαρτικό. Σταματά επίσης τον πονόδοντο και είναι ευεργετικό στις πληγές και στα χελώνια.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι πολλές και ευεργετικές και οφείλονται στα συστατικά που περιέχει. Ο Γάλλος γιατρός Negrier, το 1841 ασχολήθηκε με τις θεραπευτικές ιδιότητες των φύλλων της. Θεραπευτικά τα φύλλα της καρυδιάς χρησιμοποιούνται εναντίον των παθήσεων των ματιών, όπως βλεφαρίτιδα στα παιδιά και της χοιραδώσεως. Το αφέψημα και το έγχυμά τους είναι τονωτικό του πεπτικού σωλήνα και σταματά τις διαρροϊκές κενώσεις σε τοξικές καταστάσεις.
Οι Boys de Loutry και Costilhes χρησιμοποιούσαν το αφέψημα των φύλλων με μορφή κολπικών πλύσεων κατά των εξελκώσεων του αυχένα της μήτρας, ενώ ο Vidal de Careis κατά της λευκόρροιας. Ο Dubois χρησιμοποιούσε πυκνό αφέψημα φύλλων για τη θεραπεία της τριχόπτωσης, ο Bruguiec για κακοήθη εξανθήματα και ο Vitet για τη θεραπεία της ψωρίασης, του έρπητα, των διαφόρων λειχήνων και των εκζεμάτων.
Επίσης, αφέψημα φύλλων και φλοιού χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία κατά των οξέων αμυγδαλών και κατά του απλού ρινικού κατάρρου. Το αφέψημα των φύλλων κατεβάζει το σάκχαρο των διαβητικών, καθώς στο διάστημα χρησιμοποιήσεως ινσουλίνης μειώνει το σάκχαρο των ούρων και καθαρίζει το αίμα. Χρησιμοποιείται επίσης για εξωτερικές πλύσεις τραυμάτων και τη θεραπεία των δερματικών φλυκταινών. Όταν προστεθεί στο νερό του λουτρού είναι ευεργετικό για τη ραχίτιδα, τη σήψη και την υπερτροφία των οστών, καθώς και για πυώδης πληγές στα νύχια των ποδιών και των χεριών. Ενδείκνυται για την ακμή, τα ιδρωμένα πόδια και για τις χιονίστρες.
Τα φρέσκα φύλλα διώχνουν τα έντομα και προπαντός τους κοριούς.
Ένα απλό έγχυμα φύλλων μπορεί να σκοτώσει ή να απομακρύνει τα μυρμήγκια. Αν αλείψουμε με το έγχυμα αυτό τα άλογα, δεν θα τα πλησιάζουν αλογόμυγες. Επίσης, το βάμμα που φτιάχνεται από τα νωπά φύλλα χρησιμοποιείται εναντίον της φυματιώδους λεμφαδενοπάθειας, του ραχιτισμού, της παθήσεως των αρθρώσεων και της γαστρεντερίτιδας.
Πρόσφατες έρευνες υποστηρίζουν τις αντιμυκητιακές και αντισηπτικές τους ιδιότητες.
Τα αποξηραμένα φύλλα, αναμιγμένα με κρασί, χρησιμοποιούνται κατά του ίκτερου. Το γιατρικό των ανθέων συνίσταται για περιόδους μεταβολών, όπως η εμμηνόπαυση.
Το σαρκώδες πράσινο εξωκάρπιο είναι ταινιοκτόνο και ελμινθοκτόνο σαν έγχυμα, όπως και το αφέψημα των φύλλων.
Ο Γαληνός χρησιμοποιούσε τον οπό του φλοιού αυτού αραιωμένο σε στυπτικούς γαργαρισμούς και κατά της πυόρροιας των αμυγδαλών. Συνίσταται ακόμη κατά των διαλειπόντων πυρετών και εξαιτίας της ναφθοκινόνης που περιέχει, του αποδίδεται ενέργεια ερυθραντική επί του δέρματος και θεραπευτική κατά των εκζεμάτων, των κηρίων, των πυοδερματίτιδων, της ψωριάσεως και της φθειριάσεως. Επίσης, αποτελεί τη βάση της «αντιαφροδισιακής πτισάνης του Pollisi» και σε μορφή σκόνης, είναι εκδοριακός, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί των κανθαρίδων. Ο χυμός των φλοιών χρησιμοποιείται με επιτυχία και κατά των κρεατοελιών, ενώ κοπανισμένος (ο φλοιός) βγάζει τους κάλους.
Η λεπτή, κίτρινη μεμβράνη που περιβάλει την ψίχα, σε μορφή σκόνης, αποτελεί θεραπεία για κωλικούς.
Τα καρύδια συνιστώνται στους αδύναμους οργανισμούς, τους φυματικούς, τους σακχαροδιαβητικούς (περιέχουν μικρή ποσότητα υδατανθράκων) και σε πολλές παθήσεις. Το «γλυκό καρυδάκι» είναι αξιοσύστατο για αδύνατους, φυματικούς και αιμοπτοϊκούς, γιατί περιέχει σημαντική ποσότητα δεψικών ουσιών.
Θεωρούνται επίσης, τα κατ’ εξοχήν φάρμακα κατά των δηλητηριάσεων και ως αντίδοτο των ύπουλων ιών και σύμφωνα με τον Hartwell (1967-1971), χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου, του ψευδάνθρακα, τους όγκους και ειδικά τον καρκίνο του στήθους, καθώς και για τη θεραπεία τους άσθματος, τον πόνο στην πλάτη, το συφιλιδικό έλκος, τους κωλικούς, την επιπεφυκίτιδα, το βήχα, την καούρα, την εκσπερμάτωση, την ανικανότητα και τους ρευματισμούς.
Είναι εξαιρετικό φάρμακο κατά της υπερπτητικότητας του αίματος.
Η ξερή ψίχα συνίσταται για όλους τους πνευματικά εργαζόμενους καθώς και τους ορειβάτες αθλητές και γενικά τα άτομα που υποβάλλονται σε μεγάλες σωματικές και πνευματικές κοπώσεις.
Το καρυδέλαιο, είναι γνωστό από τον Διοσκουρίδη ως ανθελμινθικό και ταινιοκτόνο. Το 1916, ο De Surel επιβεβαίωσε τις ανθελμινθικές του ιδιότητες που αυξάνονται με τη συμμετοχή του σκόρδου. Χρησιμοποιείται και ως καθαρτικό. Σταματά επίσης τον πονόδοντο και είναι ευεργετικό στις πληγές και στα χελώνια.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΥΔΙΑΣ
Η καρυδιά είναι ένα δέντρο του οποίου όλα τα μέρη είναι χρήσιμα, όπως τα φύλλα, ο πράσινος φλοιός του καρπού, ο φλοιός των μίσχων και των ριζών, η επιδερμίδα της ψίχας, τα καρύδια, τα άνθη, ακόμα και το ξύλο.
Τα φύλλα της έχουν οσμή ισχυρή, αρωματική που γίνεται πιο έντονη όταν τα τρίβει κανείς με τα δάκτυλα του. Η δε γεύση τους είναι υπόπικρη, ρητινώδης και ελαφρά δηκτική. Περιέχουν γιουγκλόνη, γιουγκλαντίνη, από τις πιο σημαντικές ουσίες της καρυδιάς, ταννίνη, ινοσίτη, δεψικές ουσίες, κερκετίνη, καϊμπφερόλη, καφεϊκό οξύ, ίχνη π-κουμαρικού οξέος, ένα αιθέριο έλαιο, μια χρωστική και μια πικρή ουσία.
Οι τανίνες ευνοούν την αποκατάσταση του πνευμονικού παρεγχύματος και μαζί με τον ινοσίτη αποτελούν τονωτικά των μυϊκών ιστών. Η γιουγκλαντίνη που περιέχουν, ένα αλκαλοειδές, είναι καθαρτική και διεγείρει την όρεξη επιδρώντας ευνοϊκά στο στομάχι.
Είναι πλούσια σε βιταμίνη C (σχεδόν 1% του βάρους), καθώς και σε καροτίνη. Λέγεται ότι περιέχουν και ιώδιο. Συγκριτικά με τα φύλλα, τα άνθη της είναι περισσότερο πικρά, ρητινώδη και δηκτικά στη γεύση.
Το σαρκώδες πράσινο περικάρπιο των καρυδιών είναι πλούσιο σε καρπικά οξέα και μεταλλικά στοιχεία. Περιέχει άμυλο, χλωροφύλλη, μηλικό και κιτρικό οξύ, άλατα, ταννίνη, δεψίνη και άλλες ουσίες. Ο χυμός του, διηθούμενος, είναι ανοιχτόχρωμος στην αρχή, όταν όμως έρθει σε επαφή με τον αέρα γίνεται πολύ σκούρος και ταυτόχρονα χάνει την πικρή του γεύση.
Στην επιφάνειά του σχηματίζεται μια μαύρη κρούστα που προέρχεται από την αλλοίωση ενός κυρίου συστατικού της καρυδιάς, της γιουκλόνης, που είναι άγευστη, άοσμη και όταν αποξηρανθεί έχει την όψη Εβραϊκού κατραμιού (Bitume de Jude).
Επίσης, από το περικάρπιο παράγεται ένα αιθέριο κιτρινόχρωμο έλαιο, ινοσίνη και η προαναφερθείσα γιουγκλόνη που η τελευταία στον αέρα μεταβάλλεται σε οξυναφθοκινόνη (oxyjuglone) ή διοξυναφθοκινόνη (dioxynaphtoquinone).
Στην επιδερμίδα του φλοιού περιέχεται και καρυοδεψικό οξύ. Τέλος, το περικάρπιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη C.
Η κιτρινόχρωμη επιδερμίδα που περιβάλλει το παρέγχυμα (ψίχα) του καρυδιού έχει γεύση πολύ στυπτική όταν είναι φρέσκια, που τη χάνει όταν ξεραθεί γιατί ελαττώνεται η περιεχόμενη σ’ αυτήν δεψίνη και κάποια ρητινώδης ύλη.
Το παρέγχυμα (ψίχα), είναι λευκού χρώματος, έχει ευχάριστη και γλυκιά γεύση, περιέχει αζωτούχες, λιπαρές και εκχυλισματικές ουσίες, κυτταρίνη, αλβουμίνη, τέφρα και νερό. Από την ψίχα παράγεται με έκθλιψη ένα σημαντικό λιπαρό έλαιο, το καρυδέλαιο, το οποίο περιέχει α-λινολενικό και α – λινολεϊκό οξύ, καθώς επίσης παλμιτικό, στεατικό και ελαϊκό οξύ. Έχει ευχάριστη γλυκιά γεύση και μπορεί να αντικαταστήσει το ελαιόλαδο και το αγνό βούτυρο, παρουσιάζοντας όμως το μειονέκτημα ότι ταγκίζει εύκολα και γρήγορα.
Η ψίχα έχει περιεκτικότητα σε λιπαρές ουσίες 42%, όταν είναι φρέσκια και 57.12% όταν είναι ξερή.
Τα άγουρα καρύδια είναι μια από τις πλουσιότερες πηγές ασκορβικού οξέος (βιταμίνη C) και χωνεύονται πιο εύκολα άγουρα, διότι όταν ωριμάσουν κιτρινίζουν, ταγκίζουν, ερεθίζουν το λαιμό, προκαλούν βήχα και δυνατούς κωλικούς. Τα καρύδια περιέχουν ασβέστιο, κοβάλτιο, σίδηρο, φωσφόρο, μαγγάνιο, βιταμίνες κ.α.
H καρυδιά είναι δέντρο γνωστό εδώ και πολλά χρόνια για τη φαρμακευτική του δράση, η οποία οφείλεται στα διάφορα συστατικά που περιέχονται τόσο στη ρίζα, τα φύλλα, τον πράσινο φλοιό των καρυδιών όσο και στα ίδια τα καρύδια. Περιέχει κυρίως ναφθοκινόνες, οξέα, φλαβονοειδή, τερπενοειδή, καροτενοειδή, πτητικά έλαια, υδρογονάνθρακες, τανίνες, αλδεΰδες, αλκαλοειδή, βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα, φωσφογλυκερίδια, αμίνες και πρωτεΐνες
Η καρυδιά είναι ένα δέντρο του οποίου όλα τα μέρη είναι χρήσιμα, όπως τα φύλλα, ο πράσινος φλοιός του καρπού, ο φλοιός των μίσχων και των ριζών, η επιδερμίδα της ψίχας, τα καρύδια, τα άνθη, ακόμα και το ξύλο.
Τα φύλλα της έχουν οσμή ισχυρή, αρωματική που γίνεται πιο έντονη όταν τα τρίβει κανείς με τα δάκτυλα του. Η δε γεύση τους είναι υπόπικρη, ρητινώδης και ελαφρά δηκτική. Περιέχουν γιουγκλόνη, γιουγκλαντίνη, από τις πιο σημαντικές ουσίες της καρυδιάς, ταννίνη, ινοσίτη, δεψικές ουσίες, κερκετίνη, καϊμπφερόλη, καφεϊκό οξύ, ίχνη π-κουμαρικού οξέος, ένα αιθέριο έλαιο, μια χρωστική και μια πικρή ουσία.
Οι τανίνες ευνοούν την αποκατάσταση του πνευμονικού παρεγχύματος και μαζί με τον ινοσίτη αποτελούν τονωτικά των μυϊκών ιστών. Η γιουγκλαντίνη που περιέχουν, ένα αλκαλοειδές, είναι καθαρτική και διεγείρει την όρεξη επιδρώντας ευνοϊκά στο στομάχι.
Είναι πλούσια σε βιταμίνη C (σχεδόν 1% του βάρους), καθώς και σε καροτίνη. Λέγεται ότι περιέχουν και ιώδιο. Συγκριτικά με τα φύλλα, τα άνθη της είναι περισσότερο πικρά, ρητινώδη και δηκτικά στη γεύση.
Το σαρκώδες πράσινο περικάρπιο των καρυδιών είναι πλούσιο σε καρπικά οξέα και μεταλλικά στοιχεία. Περιέχει άμυλο, χλωροφύλλη, μηλικό και κιτρικό οξύ, άλατα, ταννίνη, δεψίνη και άλλες ουσίες. Ο χυμός του, διηθούμενος, είναι ανοιχτόχρωμος στην αρχή, όταν όμως έρθει σε επαφή με τον αέρα γίνεται πολύ σκούρος και ταυτόχρονα χάνει την πικρή του γεύση.
Στην επιφάνειά του σχηματίζεται μια μαύρη κρούστα που προέρχεται από την αλλοίωση ενός κυρίου συστατικού της καρυδιάς, της γιουκλόνης, που είναι άγευστη, άοσμη και όταν αποξηρανθεί έχει την όψη Εβραϊκού κατραμιού (Bitume de Jude).
Επίσης, από το περικάρπιο παράγεται ένα αιθέριο κιτρινόχρωμο έλαιο, ινοσίνη και η προαναφερθείσα γιουγκλόνη που η τελευταία στον αέρα μεταβάλλεται σε οξυναφθοκινόνη (oxyjuglone) ή διοξυναφθοκινόνη (dioxynaphtoquinone).
Στην επιδερμίδα του φλοιού περιέχεται και καρυοδεψικό οξύ. Τέλος, το περικάρπιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη C.
Η κιτρινόχρωμη επιδερμίδα που περιβάλλει το παρέγχυμα (ψίχα) του καρυδιού έχει γεύση πολύ στυπτική όταν είναι φρέσκια, που τη χάνει όταν ξεραθεί γιατί ελαττώνεται η περιεχόμενη σ’ αυτήν δεψίνη και κάποια ρητινώδης ύλη.
Το παρέγχυμα (ψίχα), είναι λευκού χρώματος, έχει ευχάριστη και γλυκιά γεύση, περιέχει αζωτούχες, λιπαρές και εκχυλισματικές ουσίες, κυτταρίνη, αλβουμίνη, τέφρα και νερό. Από την ψίχα παράγεται με έκθλιψη ένα σημαντικό λιπαρό έλαιο, το καρυδέλαιο, το οποίο περιέχει α-λινολενικό και α – λινολεϊκό οξύ, καθώς επίσης παλμιτικό, στεατικό και ελαϊκό οξύ. Έχει ευχάριστη γλυκιά γεύση και μπορεί να αντικαταστήσει το ελαιόλαδο και το αγνό βούτυρο, παρουσιάζοντας όμως το μειονέκτημα ότι ταγκίζει εύκολα και γρήγορα.
Η ψίχα έχει περιεκτικότητα σε λιπαρές ουσίες 42%, όταν είναι φρέσκια και 57.12% όταν είναι ξερή.
Τα άγουρα καρύδια είναι μια από τις πλουσιότερες πηγές ασκορβικού οξέος (βιταμίνη C) και χωνεύονται πιο εύκολα άγουρα, διότι όταν ωριμάσουν κιτρινίζουν, ταγκίζουν, ερεθίζουν το λαιμό, προκαλούν βήχα και δυνατούς κωλικούς. Τα καρύδια περιέχουν ασβέστιο, κοβάλτιο, σίδηρο, φωσφόρο, μαγγάνιο, βιταμίνες κ.α.
H καρυδιά είναι δέντρο γνωστό εδώ και πολλά χρόνια για τη φαρμακευτική του δράση, η οποία οφείλεται στα διάφορα συστατικά που περιέχονται τόσο στη ρίζα, τα φύλλα, τον πράσινο φλοιό των καρυδιών όσο και στα ίδια τα καρύδια. Περιέχει κυρίως ναφθοκινόνες, οξέα, φλαβονοειδή, τερπενοειδή, καροτενοειδή, πτητικά έλαια, υδρογονάνθρακες, τανίνες, αλδεΰδες, αλκαλοειδή, βιταμίνες, μέταλλα, ένζυμα, φωσφογλυκερίδια, αμίνες και πρωτεΐνες
Η ΚΑΡΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΤΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Η ΚΑΡΥΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΤΑΝΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
3.1. Ονομασία και καταγωγή της καρυδιάς
Σύμφωνα με το μύθο, τη «χρυσή εποχή», όταν οι άνθρωποι ζούσαν πάνω στις βελανιδιές, οι θεοί κατοικούσαν στις καρυδιές. Από κει η καρυδιά πήρε το όνομα Juglans που προέρχεται από τις λέξεις «Jovis glans» – βάλανος του Δία. Το δέντρο αυτό ήταν γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρονταν με το όνομα «κάρυα» ή «κάρυον».
Σήμερα είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως γιουνγκλανς η βασιλική (Junglans regia), κάρυα η βασιλική, Αγγλική ή Περσική καρυδιά κ.α. Οι καρποί της έχουν πάρει το όνομα τους, κατά τον Πλούταρχο, από το «κάρος», επειδή όσοι κοιμούνται κάτω από αυτήν, εισπνέουν τη βαριά οσμή που εκπέμπεται και πέφτουν σε βαθύ ύπνο.
Η καρυδιά κατάγεται απ’ την Αρμενία και προ παντός την Περσία, όπου βρίσκεται κυρίως σε άγρια κατάσταση. Στην Ασία απαντά στις περιοχές του Καυκάσου, της Κασπίας θάλασσας, της Βιρμανίας, της Ιαπωνίας, στα Βόρεια των Ινδών και στην Κίνα.
Στην Ευρώπη καλλιεργείται από τη Ρωμαϊκή εποχή για τα εδώδιμα καρύδια της και στη χώρα μας βρίσκεται σαν αυτοφυές και καλλιεργούμενο δέντρο σε πολλά μέρη και κυρίως στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τον Τυμφρηστό.
3.2. Ταξινόμηση και ποικιλίες της καρυδιάς
Η καρυδιά ανήκει στο βασίλειο των φυτών (Βασίλειο: Plantae), στα σπερματόφυτα (Άθροισμα: Spermatophyta), αγγειόσπερμα φυτά (Ομάδα: Angiospermae, Υποάθροισμα: Magnoliophytina), είναι δικοτυλήδονο – απέταλο (Κλάση: Magnoliatae, Υποκλάση: Hamamelidae) και ανήκει στην οικογένεια των Καρυωδών (Jugalndaceae), της τάξης Juglandales και στο γένος Juglans.
Το γένος αυτό αριθμεί 55 περίπου είδη, καθώς και αρκετές ποικιλίες. Από τις ελληνικές οι πιο διαδεδομένες είναι η «Ανδριώτικη», η «Καρπενισιώτικη», η ποικιλία «Σελιτσάνης», τα «Μυτοκάρυδα», τα «Αγιορείτικα», τα «Γυμνοκάρυδα», κ.α.
Από τις ξενικές ποικιλίες οι πιο γνωστές είναι η «Φελτρίνα», το «καρύδι του Σερέντο», η «Παριζιάνικη», η «Φρανκέτ» (Franquette), η «Μαγιέτ» (Mayette), η «Ρίτα» (Rita), η «Proslavski», η «Buccaneer», η Coenen, η Broadview κ.α.
3.3. Μορφολογικά χαρακτηριστικά της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι ένα μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο, μακρόβιο, ύψους 12 – 30 μέτρα, όπου σπάνια φτάνει και τα 60 μέτρα. Είναι δέντρο με ελεύθερη ανάπτυξη, δυνατά κλαδιά και με μεγάλη απλωτή κόμη.
Τα φύλλα της καρυδιάς είναι μεγάλα, σύνθετα, χωρισμένα σε πολλά μικρότερα ωοειδή, σκουροπράσινα, κατά ζεύγη, φυλλάρια που έχουν ευχάριστη μυρωδιά.
Τα άνθη της έχουν λευκό χρώμα, είναι μονογενή και παράγουν αρσενικά και θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα σε διαφορετικά άνθη πάνω στο ίδιο όμως δέντρο. Τα αρσενικά άνθη είναι διατεταγμένα κατά κρεμάμενους βότρεις (ίουλους), ενώ τα θηλυκά κατά στάχεις στις άκρες των βλαστών. Ανθίζει τον Απρίλιο – Μάιο.
Ο καρπός της είναι δρύπη, το γνωστό καρύδι, με σχήμα ωοειδές ή σφαιρικό. Το περικάρπιο του, που είναι πράσινο στην αρχή και μετά σκουραίνει όταν ωριμάσει, αποτελείται από ανθεκτική επένδυση, το ενδοκάρπιο, που είναι σκληρό, ξυλώδες και λέγεται κέλυφος (καρυδότσουφλο). Το ενδοκάρπιο αποτελείται από 2 τμήματα και περικλείει το σπέρμα (ψίχα), το οποίο χωρίζεται ως το μέσο σε 4 λοβούς με 4 μεμβρανώδη ημιδιαφράγματα.
3.4. Πολλαπλασιασμός και γονιμοποίηση της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι δέντρο που πολλαπλασιάζεται εγγενώς με σπόρους και αγενώς με μοσχεύματα πολύ εύκολα σε δροσερά μέρη.
Σήμερα στην δενδροκομία γίνεται στρωμάτωση των σπόρων σε κασόνια με ψιλή άμμο, όπου αναπτύσσονται δενδρύλλια. Τα σποριόφυτα φυτεύονται στις μόνιμες θέσεις τους πρόωρα το καλοκαίρι και χρήζουν μερικής προστασίας από το κρύο για τον πρώτο τους χειμώνα.
Η καρυδιά επικονιάζεται με τον αέρα. Η γύρη της μεταφέρεται σε απόσταση περίπου 75 – 90 μέτρα και συνεπώς οι καρυδιές – γονιμοποιητές θα πρέπει να τοποθετούνται στους οπωρώνες σε κάθε 10η σειρά και σε αντίθετη κατεύθυνση από τον άνεμο.
3.5. Οι απαιτήσεις της καρυδιάς
Η καρυδιά έχει μεγάλη, υπόγεια βλάστηση και απαιτεί έδαφος βαθύ, καλά αποστραγγιζόμενο, αργιλώδες, θρεπτικό, ασβεστούχο και ελαφρώς αλκαλικό (pH 4.5 έως 8.2). Ευδοκιμεί σε μέτρια υγρό και ζεστό κλίμα, το οποίο βελτιώνεται με τη σκιά των φύλλων της, και σε θέση προφυλαγμένη από ισχυρούς ανέμους. Αντέχει μια ετήσια βροχόπτωση που ανέρχεται στα 31 ως 147 εκατοστά και ετήσια μέση θερμοκρασία 7 με 21.1 °C (όταν βρίσκεται σε λήθαργο αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κάτω των -27 °C, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις). Είναι φωτόφιλο είδος και ευπαθές στους παγετούς κατά την νεαρή του ηλικία (7, 10, 13).
3.6. Καλλιεργητικές φροντίδες της καρυδιάς
Η καρυδιά έχει ανάγκη από κλάδεμα στη ρίζα, 2 – 3 πόντους κατά το φύτεμα, όπως και στη φούντα, για να σχηματιστεί καλό ριζικό σύστημα. Απαραίτητα είναι τα ποτίσματα και τα σκαλίσματα στο δενδρύλλιο για να αναπτυχθεί γρήγορα. Ο λάκκος ποτίσματος θα πρέπει να είναι σε μικρή απόσταση από τον κορμό, διότι όταν είναι κορεσμένος από νερό ο κορμός προσβάλετε από μύκητες.
Στις εντατικές καλλιέργειες, οι καρυδιές φυτεύονται αρχικά σε αναλογία 13 – 18 δέντρα ανά στρέμμα και αραιώνονται σε 8 – 13 δέντρα, όταν με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται συνωστισμός. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται σαν γονιμοποιητές φυτεύονται σε πυκνές σειρές και σε επιλεγμένες αποστάσεις (10, 13, 14, 15).
3.7. Παραγωγή και αποδόσεις της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι δέντρο που καλλιεργείτε τόσο για τον εδώδιμο καρπό της, όσο και για την εκμετάλλευση του ξύλου της. Οι νεώτερες ποικιλίες καρποφορούν για πρώτη φορά στα 5 με 8 χρόνια και παράγουν περίπου 2.5 τόνους ανά εκτάριο. Οπωρώνες σε σχετικά φτωχά εδάφη, όπως βουνά, παράγουν 1.5 με 2.25 τόνους ανά εκτάριο, ενώ οπωρώνες σε καλά καλλιεργημένες περιοχές παράγουν 6.5 με 7.5 τόνους ανά εκτάριο (10).
3.8. Συλλογή – Συγκομιδή των καρυδιών
Τα φύλλα της καρυδιάς συλλέγονται την άνοιξη, τα μπουμπούκια και άνθη τον Μάιο, ο πράσινος εξωτερικός φλοιός τον Ιούλιο, ενώ τα καρύδια στις αρχές του Σεπτέμβρη έως τις αρχές του Νοέμβρη.
Η συγκομιδή των καρπών γίνεται με το τίναγμα των δέντρων με δονητές κορμών ή άκρων ανάλογα με το μέγεθος τους. Τα καρύδια συλλέγονται σε μεγάλα δοχεία και μεταφέρονται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας, όπου αφαιρείται ο εξωτερικός φλοιός και ξηραίνονται σε στεγνωτήρες με εξαναγκασμένο αέρα στους 38 – 43 οC έως ότου η περιεχόμενη υγρασία φτάσει το 8%. Μπορούν να διατηρηθούν αρκετούς μήνες σε θερμοκρασία περιβάλλοντος όταν είναι ξερά και για χρόνια όταν καταψυχθούν. Τα καρύδια πωλούνται είτε με το περίβλημα μετά από λεύκανση, είτε μόνο η ψίχα.
Τα φύλλα ξηραίνονται είτε σε εξωτερικούς ημισκιερούς χώρους, είτε σε χώρους με ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία. Όταν ξεραθούν φυλάγονται με προσοχή για να διατηρείται η οσμή και η γεύση τους. Ο πράσινος φλοιός των καρυδιών με την αποξήρανση του γίνεται λεπτός, ζαρώνει και παίρνει γλυκιά γεύση.
3.1. Ονομασία και καταγωγή της καρυδιάς
Σύμφωνα με το μύθο, τη «χρυσή εποχή», όταν οι άνθρωποι ζούσαν πάνω στις βελανιδιές, οι θεοί κατοικούσαν στις καρυδιές. Από κει η καρυδιά πήρε το όνομα Juglans που προέρχεται από τις λέξεις «Jovis glans» – βάλανος του Δία. Το δέντρο αυτό ήταν γνωστό από την αρχαιότητα και αναφέρονταν με το όνομα «κάρυα» ή «κάρυον».
Σήμερα είναι γνωστό με διάφορα ονόματα, όπως γιουνγκλανς η βασιλική (Junglans regia), κάρυα η βασιλική, Αγγλική ή Περσική καρυδιά κ.α. Οι καρποί της έχουν πάρει το όνομα τους, κατά τον Πλούταρχο, από το «κάρος», επειδή όσοι κοιμούνται κάτω από αυτήν, εισπνέουν τη βαριά οσμή που εκπέμπεται και πέφτουν σε βαθύ ύπνο.
Η καρυδιά κατάγεται απ’ την Αρμενία και προ παντός την Περσία, όπου βρίσκεται κυρίως σε άγρια κατάσταση. Στην Ασία απαντά στις περιοχές του Καυκάσου, της Κασπίας θάλασσας, της Βιρμανίας, της Ιαπωνίας, στα Βόρεια των Ινδών και στην Κίνα.
Στην Ευρώπη καλλιεργείται από τη Ρωμαϊκή εποχή για τα εδώδιμα καρύδια της και στη χώρα μας βρίσκεται σαν αυτοφυές και καλλιεργούμενο δέντρο σε πολλά μέρη και κυρίως στη Θεσσαλία, την Ήπειρο και τον Τυμφρηστό.
3.2. Ταξινόμηση και ποικιλίες της καρυδιάς
Η καρυδιά ανήκει στο βασίλειο των φυτών (Βασίλειο: Plantae), στα σπερματόφυτα (Άθροισμα: Spermatophyta), αγγειόσπερμα φυτά (Ομάδα: Angiospermae, Υποάθροισμα: Magnoliophytina), είναι δικοτυλήδονο – απέταλο (Κλάση: Magnoliatae, Υποκλάση: Hamamelidae) και ανήκει στην οικογένεια των Καρυωδών (Jugalndaceae), της τάξης Juglandales και στο γένος Juglans.
Το γένος αυτό αριθμεί 55 περίπου είδη, καθώς και αρκετές ποικιλίες. Από τις ελληνικές οι πιο διαδεδομένες είναι η «Ανδριώτικη», η «Καρπενισιώτικη», η ποικιλία «Σελιτσάνης», τα «Μυτοκάρυδα», τα «Αγιορείτικα», τα «Γυμνοκάρυδα», κ.α.
Από τις ξενικές ποικιλίες οι πιο γνωστές είναι η «Φελτρίνα», το «καρύδι του Σερέντο», η «Παριζιάνικη», η «Φρανκέτ» (Franquette), η «Μαγιέτ» (Mayette), η «Ρίτα» (Rita), η «Proslavski», η «Buccaneer», η Coenen, η Broadview κ.α.
3.3. Μορφολογικά χαρακτηριστικά της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι ένα μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο, μακρόβιο, ύψους 12 – 30 μέτρα, όπου σπάνια φτάνει και τα 60 μέτρα. Είναι δέντρο με ελεύθερη ανάπτυξη, δυνατά κλαδιά και με μεγάλη απλωτή κόμη.
Τα φύλλα της καρυδιάς είναι μεγάλα, σύνθετα, χωρισμένα σε πολλά μικρότερα ωοειδή, σκουροπράσινα, κατά ζεύγη, φυλλάρια που έχουν ευχάριστη μυρωδιά.
Τα άνθη της έχουν λευκό χρώμα, είναι μονογενή και παράγουν αρσενικά και θηλυκά αναπαραγωγικά όργανα σε διαφορετικά άνθη πάνω στο ίδιο όμως δέντρο. Τα αρσενικά άνθη είναι διατεταγμένα κατά κρεμάμενους βότρεις (ίουλους), ενώ τα θηλυκά κατά στάχεις στις άκρες των βλαστών. Ανθίζει τον Απρίλιο – Μάιο.
Ο καρπός της είναι δρύπη, το γνωστό καρύδι, με σχήμα ωοειδές ή σφαιρικό. Το περικάρπιο του, που είναι πράσινο στην αρχή και μετά σκουραίνει όταν ωριμάσει, αποτελείται από ανθεκτική επένδυση, το ενδοκάρπιο, που είναι σκληρό, ξυλώδες και λέγεται κέλυφος (καρυδότσουφλο). Το ενδοκάρπιο αποτελείται από 2 τμήματα και περικλείει το σπέρμα (ψίχα), το οποίο χωρίζεται ως το μέσο σε 4 λοβούς με 4 μεμβρανώδη ημιδιαφράγματα.
3.4. Πολλαπλασιασμός και γονιμοποίηση της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι δέντρο που πολλαπλασιάζεται εγγενώς με σπόρους και αγενώς με μοσχεύματα πολύ εύκολα σε δροσερά μέρη.
Σήμερα στην δενδροκομία γίνεται στρωμάτωση των σπόρων σε κασόνια με ψιλή άμμο, όπου αναπτύσσονται δενδρύλλια. Τα σποριόφυτα φυτεύονται στις μόνιμες θέσεις τους πρόωρα το καλοκαίρι και χρήζουν μερικής προστασίας από το κρύο για τον πρώτο τους χειμώνα.
Η καρυδιά επικονιάζεται με τον αέρα. Η γύρη της μεταφέρεται σε απόσταση περίπου 75 – 90 μέτρα και συνεπώς οι καρυδιές – γονιμοποιητές θα πρέπει να τοποθετούνται στους οπωρώνες σε κάθε 10η σειρά και σε αντίθετη κατεύθυνση από τον άνεμο.
3.5. Οι απαιτήσεις της καρυδιάς
Η καρυδιά έχει μεγάλη, υπόγεια βλάστηση και απαιτεί έδαφος βαθύ, καλά αποστραγγιζόμενο, αργιλώδες, θρεπτικό, ασβεστούχο και ελαφρώς αλκαλικό (pH 4.5 έως 8.2). Ευδοκιμεί σε μέτρια υγρό και ζεστό κλίμα, το οποίο βελτιώνεται με τη σκιά των φύλλων της, και σε θέση προφυλαγμένη από ισχυρούς ανέμους. Αντέχει μια ετήσια βροχόπτωση που ανέρχεται στα 31 ως 147 εκατοστά και ετήσια μέση θερμοκρασία 7 με 21.1 °C (όταν βρίσκεται σε λήθαργο αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, κάτω των -27 °C, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις). Είναι φωτόφιλο είδος και ευπαθές στους παγετούς κατά την νεαρή του ηλικία (7, 10, 13).
3.6. Καλλιεργητικές φροντίδες της καρυδιάς
Η καρυδιά έχει ανάγκη από κλάδεμα στη ρίζα, 2 – 3 πόντους κατά το φύτεμα, όπως και στη φούντα, για να σχηματιστεί καλό ριζικό σύστημα. Απαραίτητα είναι τα ποτίσματα και τα σκαλίσματα στο δενδρύλλιο για να αναπτυχθεί γρήγορα. Ο λάκκος ποτίσματος θα πρέπει να είναι σε μικρή απόσταση από τον κορμό, διότι όταν είναι κορεσμένος από νερό ο κορμός προσβάλετε από μύκητες.
Στις εντατικές καλλιέργειες, οι καρυδιές φυτεύονται αρχικά σε αναλογία 13 – 18 δέντρα ανά στρέμμα και αραιώνονται σε 8 – 13 δέντρα, όταν με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται συνωστισμός. Οι ποικιλίες που χρησιμοποιούνται σαν γονιμοποιητές φυτεύονται σε πυκνές σειρές και σε επιλεγμένες αποστάσεις (10, 13, 14, 15).
3.7. Παραγωγή και αποδόσεις της καρυδιάς
Η καρυδιά είναι δέντρο που καλλιεργείτε τόσο για τον εδώδιμο καρπό της, όσο και για την εκμετάλλευση του ξύλου της. Οι νεώτερες ποικιλίες καρποφορούν για πρώτη φορά στα 5 με 8 χρόνια και παράγουν περίπου 2.5 τόνους ανά εκτάριο. Οπωρώνες σε σχετικά φτωχά εδάφη, όπως βουνά, παράγουν 1.5 με 2.25 τόνους ανά εκτάριο, ενώ οπωρώνες σε καλά καλλιεργημένες περιοχές παράγουν 6.5 με 7.5 τόνους ανά εκτάριο (10).
3.8. Συλλογή – Συγκομιδή των καρυδιών
Τα φύλλα της καρυδιάς συλλέγονται την άνοιξη, τα μπουμπούκια και άνθη τον Μάιο, ο πράσινος εξωτερικός φλοιός τον Ιούλιο, ενώ τα καρύδια στις αρχές του Σεπτέμβρη έως τις αρχές του Νοέμβρη.
Η συγκομιδή των καρπών γίνεται με το τίναγμα των δέντρων με δονητές κορμών ή άκρων ανάλογα με το μέγεθος τους. Τα καρύδια συλλέγονται σε μεγάλα δοχεία και μεταφέρονται σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας, όπου αφαιρείται ο εξωτερικός φλοιός και ξηραίνονται σε στεγνωτήρες με εξαναγκασμένο αέρα στους 38 – 43 οC έως ότου η περιεχόμενη υγρασία φτάσει το 8%. Μπορούν να διατηρηθούν αρκετούς μήνες σε θερμοκρασία περιβάλλοντος όταν είναι ξερά και για χρόνια όταν καταψυχθούν. Τα καρύδια πωλούνται είτε με το περίβλημα μετά από λεύκανση, είτε μόνο η ψίχα.
Τα φύλλα ξηραίνονται είτε σε εξωτερικούς ημισκιερούς χώρους, είτε σε χώρους με ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία. Όταν ξεραθούν φυλάγονται με προσοχή για να διατηρείται η οσμή και η γεύση τους. Ο πράσινος φλοιός των καρυδιών με την αποξήρανση του γίνεται λεπτός, ζαρώνει και παίρνει γλυκιά γεύση.
ΚΑΡΥΔΙΑ: ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
ΚΑΡΥΔΙΑ: ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΕ ΤΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Η καρυδιά είναι αυτοφυές δέντρο της Ασίας και κατατάσσεται στα φαρμακευτικά φυτά. Αξιοποιούνται σχεδόν όλα τα μέρη της (ρίζα, κορμός, φύλλα, καρποί, άνθη), τόσο για θεραπευτικούς και διατροφικούς σκοπούς, όσο και σε διάφορες βιομηχανίες. Διακρίνεται για την υψηλή διατροφικής της αξία και για τη συμβολή της σε διάφορες ασθένειες.
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ
Είναι πράγματι εκπληκτικό αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν φυτά που περιέχουν ένα ή και περισσότερα δραστικά στοιχεία, τα οποία έχουν την ικανότητα, να προλαμβάνουν, να ανακουφίζουν, ή και να θεραπεύουν ασθένειες.
Τι ήταν άραγε αυτό που οδήγησε τους ανθρώπους στην ανακάλυψη αυτών των φυτών; Οποιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια, είναι γεγονός ότι τα φαρμακευτικά φυτά κατέχουν ιδιάζουσα θέση ανάμεσα στους ανθρώπους όλων των λαών και όλων των εποχών.
Τα ενεργά συστατικά των φυτών και οι φαρμακευτικές τους ικανότητες δεν ήταν γνωστά από τα πολύ παλιά χρόνια. Οι άνθρωποι τότε προσπαθούσαν να θεραπευτούν με τον μυστικισμό και τη μαγεία που εφαρμόζονταν στα ιερά του Ασκληπιού και των άλλων θεών, καθώς θεωρούνταν ότι η ιατρική ήταν θεϊκό προνόμιο.
Με το πέρασμα όμως των χρόνων, πολλά φυτά άρχισαν να γίνονται γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Ο Ιπποκράτης (460-370 π.Χ.), απάλλαξε την ιατρική από την μυθική λατρεία των θεών. Με σοφία κατέταξε φυτά σε κατηγορίες ανάλογα με τις θεραπευτικές τους ιδιότητες που προσδιόρισε σε διάφορες ασθένειες. Τη θεωρία όμως της θεραπείας με βότανα την χρωστάμε στον Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και στο Διοσκουρίδη (1ος μ.Χ. αιώνας), ο οποίος είχε μελετήσει πάνω από 500 φυτά για τη δράση τους σε ασθένειες του ανθρώπινου σώματος.
Εκτός από τους Έλληνες, και άλλοι λαοί ασχολήθηκαν στην αρχαιότητα με τα φαρμακευτικά φυτά. Οι Κινέζοι, οι Άραβες, οι Ασσΰριοι και οι Σουμέριοι, ένας από τους αρχαιότερους λαούς του κόσμου, γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες 200 περίπου φυτών.
Επίσης, οι κάτοικοι της αρχαίας Αιγύπτου, τα χρησιμοποιούσαν για τη μουμιοποίηση των νεκρών, τις θρησκευτικές τελετές, στην παρασκευή αρωμάτων, καθώς και για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων.
Η χρησιμοποίηση των φαρμακευτικών φυτών συνεχίσθηκε από τότε να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά για να φθάσουμε στο σήμερα, όπου η επιστήμη βρήκε και προσπαθεί να βρει κι άλλα φυτά για τη χρησιμοποίηση τους τόσο στις βιομηχανίες καλλυντικών και τροφίμων, όσο και στην παρασκευή φαρμάκων (1, 2, 3).
2. Η ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ
Η αποτελεσματικότητα των φαρμακευτικών φυτών εξαρτάται από το είδος της ζωής που κάνουμε και από την διατροφή μας. Δεν έχουν άμεση δράση όπως τα φάρμακα και σκοπός τους είναι να επαναφέρουν τη φυσική ισορροπία των λειτουργιών του σώματος. Η χρήση τους στοχεύει κυρίως στα αίτια που προκαλούν την ασθένεια ή τη δυσλειτουργία του οργανισμού και όχι στην άμεση καταστολή τους.
Τα βότανα χρησιμοποιούνται είτε για εσωτερική χρήση (ροφήματα, φαγητό, σιρόπι, κ.α.), είτε για εξωτερική (κατάπλασμα, εντριβές, κολλύρια, κ.α.). Βοηθούν σε μία σειρά από ασθένειες, όπως λοιμώξεις του αναπνευστικού και του κυκλοφορικού συστήματος, δερματικά προβλήματα, προσβολές από βακτήρια, μύκητες και ιούς, τσιμπήματα εντόμων, αϋπνίες και ένα σωρό άλλες ασθένειες, που μπορούν να γιατρευτούν με τη δύναμη τους.
Στις μέρες μας το 40% των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων είναι φυτικής προέλευσης. Παρ’ όλα τα επιστημονικά επιτεύγματα, σήμερα το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού βασίζεται στην θεραπευτική δύναμη των φυτών, ένα από τα οποία είναι η καρυδιά με εκπληκτικές ιδιότητες.
Η καρυδιά είναι αυτοφυές δέντρο της Ασίας και κατατάσσεται στα φαρμακευτικά φυτά. Αξιοποιούνται σχεδόν όλα τα μέρη της (ρίζα, κορμός, φύλλα, καρποί, άνθη), τόσο για θεραπευτικούς και διατροφικούς σκοπούς, όσο και σε διάφορες βιομηχανίες. Διακρίνεται για την υψηλή διατροφικής της αξία και για τη συμβολή της σε διάφορες ασθένειες.
ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΦΥΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ
Είναι πράγματι εκπληκτικό αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν φυτά που περιέχουν ένα ή και περισσότερα δραστικά στοιχεία, τα οποία έχουν την ικανότητα, να προλαμβάνουν, να ανακουφίζουν, ή και να θεραπεύουν ασθένειες.
Τι ήταν άραγε αυτό που οδήγησε τους ανθρώπους στην ανακάλυψη αυτών των φυτών; Οποιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια, είναι γεγονός ότι τα φαρμακευτικά φυτά κατέχουν ιδιάζουσα θέση ανάμεσα στους ανθρώπους όλων των λαών και όλων των εποχών.
Τα ενεργά συστατικά των φυτών και οι φαρμακευτικές τους ικανότητες δεν ήταν γνωστά από τα πολύ παλιά χρόνια. Οι άνθρωποι τότε προσπαθούσαν να θεραπευτούν με τον μυστικισμό και τη μαγεία που εφαρμόζονταν στα ιερά του Ασκληπιού και των άλλων θεών, καθώς θεωρούνταν ότι η ιατρική ήταν θεϊκό προνόμιο.
Με το πέρασμα όμως των χρόνων, πολλά φυτά άρχισαν να γίνονται γνωστά για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Ο Ιπποκράτης (460-370 π.Χ.), απάλλαξε την ιατρική από την μυθική λατρεία των θεών. Με σοφία κατέταξε φυτά σε κατηγορίες ανάλογα με τις θεραπευτικές τους ιδιότητες που προσδιόρισε σε διάφορες ασθένειες. Τη θεωρία όμως της θεραπείας με βότανα την χρωστάμε στον Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και στο Διοσκουρίδη (1ος μ.Χ. αιώνας), ο οποίος είχε μελετήσει πάνω από 500 φυτά για τη δράση τους σε ασθένειες του ανθρώπινου σώματος.
Εκτός από τους Έλληνες, και άλλοι λαοί ασχολήθηκαν στην αρχαιότητα με τα φαρμακευτικά φυτά. Οι Κινέζοι, οι Άραβες, οι Ασσΰριοι και οι Σουμέριοι, ένας από τους αρχαιότερους λαούς του κόσμου, γνώριζαν τις θεραπευτικές ιδιότητες 200 περίπου φυτών.
Επίσης, οι κάτοικοι της αρχαίας Αιγύπτου, τα χρησιμοποιούσαν για τη μουμιοποίηση των νεκρών, τις θρησκευτικές τελετές, στην παρασκευή αρωμάτων, καθώς και για τη θεραπεία διαφόρων παθήσεων.
Η χρησιμοποίηση των φαρμακευτικών φυτών συνεχίσθηκε από τότε να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά για να φθάσουμε στο σήμερα, όπου η επιστήμη βρήκε και προσπαθεί να βρει κι άλλα φυτά για τη χρησιμοποίηση τους τόσο στις βιομηχανίες καλλυντικών και τροφίμων, όσο και στην παρασκευή φαρμάκων (1, 2, 3).
2. Η ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΦΥΤΩΝ
Η αποτελεσματικότητα των φαρμακευτικών φυτών εξαρτάται από το είδος της ζωής που κάνουμε και από την διατροφή μας. Δεν έχουν άμεση δράση όπως τα φάρμακα και σκοπός τους είναι να επαναφέρουν τη φυσική ισορροπία των λειτουργιών του σώματος. Η χρήση τους στοχεύει κυρίως στα αίτια που προκαλούν την ασθένεια ή τη δυσλειτουργία του οργανισμού και όχι στην άμεση καταστολή τους.
Τα βότανα χρησιμοποιούνται είτε για εσωτερική χρήση (ροφήματα, φαγητό, σιρόπι, κ.α.), είτε για εξωτερική (κατάπλασμα, εντριβές, κολλύρια, κ.α.). Βοηθούν σε μία σειρά από ασθένειες, όπως λοιμώξεις του αναπνευστικού και του κυκλοφορικού συστήματος, δερματικά προβλήματα, προσβολές από βακτήρια, μύκητες και ιούς, τσιμπήματα εντόμων, αϋπνίες και ένα σωρό άλλες ασθένειες, που μπορούν να γιατρευτούν με τη δύναμη τους.
Στις μέρες μας το 40% των φαρμακευτικών παρασκευασμάτων είναι φυτικής προέλευσης. Παρ’ όλα τα επιστημονικά επιτεύγματα, σήμερα το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού βασίζεται στην θεραπευτική δύναμη των φυτών, ένα από τα οποία είναι η καρυδιά με εκπληκτικές ιδιότητες.
ΚΑΡΥΔΙΑ
ΚΑΡΥΔΙΑ: Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε
Πολλοί από τους γνωστούς σήμερα ξηρούς καρπούς, και ενας σηματικός από
αυτούς τα καρύδια, υπήρξαν στο παρελθόν βασική τροφή του ανθρώπου, παρόλ αυτά
υπήρξαν στις μέρες μας για πολλά χρόνια μια παρεξηγημένη κατηγορία τροφίμων
λόγω του θερμιδικού τους φορτίου (μια χούφτα καρύδια , περίπου 30 γρ., δίνει
196 θερμίδες).
Οι έρευνες για τους ξυρούς καρπούς άναψαν το πράσινο φως και για τα καρύδια .
(και όλα δείχνουν ότι είμαστε μόνο στην αρχή).
Τα τελευταία χρόνια, πολλές έρευνες έχουν αποδείξει την υψηλή διατροφική
αξία των καρυδιών και σύμφωνα με τους ειδικούς, τα καρύδια μπορούν να αποτελέσουν μέρος ενός ισορροπημένου διαιτολογίου, αρκεί η ημερήσια κατανάλωση καρύδιών να μην ξεπερνά τις 1-2 μερίδες (30-60 γρ.). Τα καρύδια είναι τροφή πλούσια σε φυτικές ίνες (2 γρ./30 γρ.), μέταλλα (μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, ασβέστιο,
χαλκό) και βιταμίνες (Β6, Ε). Μια χούφτα καρύδια περιέχει τόση βιταμίνη Ε όση
μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο. Επίσης πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι τα καρύδια δεν έχουν χοληστερίνη, είναι πλούσια σε φυτικές στερόλες και περιέχουν υψηλές
ποσότητες μονοακόρεστων λιπαρών (2,6 γρ./30 γρ.) και πολυακόρεστων ω-3 και
ω-6 λιπαρών οξέων (14 γρ./30 γρ.), που τα καθιστούν πλούσια σε αντιοξειδωτική
δράση.
Τα καρύδια είναι ασπίδα για τις αρτηρίες και την καρδιά
Έρευνες έδειξαν ότι η κατανάλωση καρύδιών μετά από ένα γεύμα με υψηλή περιεκτικότητα
σε ζωικό λίπος φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στις αρτηρίες από
τις βραχυπρόθεσμες βλάβες του ζωικού λίπους, σε σύγκριση με το ελαιόλαδο.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of the American College of
Cardiology» το 2006. Επιπλέον τα καρύδια περιέχουν αργινίνη, ουσία η οποία
αυξάνει την παραγωγή νιτρικού οξέος, το οποίο βοηθά στη διατήρηση της ευκαμψίας
των αρτηριών, μειώνοντας την πιθανότητα παρουσίασης θρόμβων.
Με αυτην τους την ιδοότητα τα καρύδια μπορούμε να ισχηριστούμε ότι περιορίζουν
τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια και έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Άλλη μελέτη του 2004, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Circulation»,
έδειξε ότι η αντικατάσταση μονοακόρεστων λιπαρών με καρύδια, στο πλαίσιο μιας
ισορροπημένης διατροφής, οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της λειτουργίας του ενδοθηλίου
των αγγείων και μειώνει τα επίπεδα της ολικής και της «κακής» LDL χοληστερίνης.
Καρύδια και καρκίνος
Τα καρύδια είναι επίσης και κατά του καρκίνου
Tα καρύδια περιέχουν την ουσία IPP, που φαίνεται να συμβάλλει στην πρόληψη
του καρκίνου, σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση
«Cancer Research». Η ουσία αυτή καταστέλλει τη δράση ενός ενζύμου που εμπλέκεται
στη δημιουργία καρκίνων (π.χ. των πνευμόνων και των ωοθηκών) και έχει τη διπλή
ιδιότητα να καταστρέφει τους όγκους και να ενισχύει τη δράση των χημειοθεραπευτικών
φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται εναντίον αυτών των μορφών καρκίνου. Σε αντίθεση
με τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, η ουσία IPP δεν είναι τοξική και θα μπορούσε
να χορηγείται μαζί με αυτά για να ενισχύσει τη δράση τους.
Καρύδια και διαβήτης
Τα καρύδια επίσης συμβάλουν στην αντιμετώπιση του διαβήτη
Μεγάλη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, τα αποτελέσματα
της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Journal of the American Medical Association»
το 2002, έδειξε ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν 5 ή περισσότερες φορές την
εβδομάδα καρύδια έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές μελέτησαν τα χαρακτηριστικά της διατροφής των γυναικών αυτών και
άλλους παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη (Δείκτης
Μάζας Σώματος, οικογενειακό ιστορικό, άσκηση) και κατέληξαν στο συμπέρασμα
ότι τα καρύδια, πλούσια σε ακόρεστο λίπος, βελτιώνουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και βοηθούν στη δράση της ινσουλίνης.
Καρύδια και χολή
Τα καρύδια προστατεύουν από τις πέτρες στην χολή.
Αν θέλετε να προστατευτείτε από τις πέτρες στη χολή, αρχίστε να καταναλώνετε
φυτικά τρόφιμα πλούσια σε μαγνήσιο, όπως τα καρύδια . Τα αποτελέσματα τις πολύχρονης
έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκι («American Journal of Epidemiology»,
2004) έδειξαν ότι οι άνδρες που κατανάλωναν 5 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα
ξυρούς καρπούς όπως τα καρύδια είχαν περίπου 30% μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξουν
χολολιθίαση. Αντίστοιχη έρευνα για τις γυναίκες καταλήγει στο συμπέρασμα ότι
η συχνή κατανάλωση ξηρών καρπών μειώνει τον κίνδυνο χολοκυστεκτομής.
Ελληνικά καρύδια
Από την αγορά στην κατανάλωση
● Τα ελληνικά καρύδια πηγαίνουν στην αγορά τον Αύγουστο και δεν κάνουν
θόρυβο όταν τα κουνάτε.
● Όταν αγοράζετε καρύδια, ελέγξτε την ψίχα τους, η οποία πρέπει να είναι
καθαρή, να μην έχει τσόφλια και το χρώμα της να είναι λευκό. Αν είναι μαύρο,
σημαίνει ότι τα καρύδια ίναι κατώτερης ποιότητας η παλιά (χωρίς να σημαίνει
υποχρεωτικά ότι δεν είναι νόστιμα η θρεπτικά) και αν έχουν πράσινο χρώμα, τότε
θέλει προσοχή γιατί πολύ πιθανόν τα καρύδια που βλέπετε να έχουν μουχλιάσει.
● Φυλάσσετέ τα καρύδια μέρος ξηρό και δροσερό, γιατί με την υγρασία
μουχλιάζουν και με τη ζέστη ταγκίζουν. Ακόμη καλύτερα τα καρύδια διατηρούνται
σε αεροστεγή δοχεία στο ψυγείο.(συνήθως αποφλοιωμένα, καρύδια ψιχα). Αν τα διατηρείτε
εκτός ψυγείου καλύτερα να μην τα έχετε αποφλοιώσει.
● Το καβούρντισμα ή η προσθήκη αλατιού μειώνει την ευεργετική δράση των
καρύδιών.
● Τα λιπαρά των καρύδιών πρέπει να αντικαθιστούν τα λιπαρά ζωικής προέλευσης
στην διατροφή σας, διαφορετικά επιβαρύνουν τον οργανισμό με περιττές θερμίδες.
Καρύδια και οστεικό σύστημα
Τα καρύδια βοηθούν να παραμένετε γεροί έως το κόκαλο.
Εκτός από το καρδιαγγειακό σας σύστημα, τα ω-3 λιπαρά οξέα που έχουν τα καρύδια ,
ωφελούν και τα οστά σας. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2007 στην επιθεώρηση «American
Journal of Clinical Nutrition» φαίνεται να υποστηρίζει ότι η λήψη ω-3 λιπαρών
οξέων μπορεί να βοηθήσει τους άνδρες να χτίσουν πιο γερά οστά. Μάλιστα, παίρνοντας
ω-3 λιπαρά, μικραίνετε την αναλογία ω-6/ω-3 λιπαρών οξέων και περιορίζετε την
απώλεια οστικής μάζας.
Τα καρύδια τροφή του εγκεφάλου.
Η συστηματική πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων σχετίζεται με τη βελτίωση των εγκεφαλικών
λειτουργιών και ενδέχεται να προστατεύει από την άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ,
σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστόνης, που δημοσιεύτηκε
το 2006 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition». Επίσης,
τον Δεκέμβριο του 2008 δημοσιεύτηκε στην ίδια επιθεώρηση μια έρευνα του Πανεπιστημίου
του Τενεσί που υποστηρίζει ότι η κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων συμβάλλει
στη διατήρηση των γνωστικών λειτουργιών του εγκεφάλου ή τουλάχιστον στη μείωση
του ρυθμού απώλειάς τους όσο περνούν τα χρόνια.
Τρώτε καρύδια για καλύτερο ύπνο
Μια ακόμα ουσία που υπάρχει στα καρύδια , η μελατονίνη φαίνεται να αυξάνει τις
συγκεντρώσεις της ορμόνης αυτής στο αίμα, επομένως συμβάλει στα άτομα να
απολαμβάνουν ένα καλύτερο ύπνο.
Το άρθρο σχετικά με την ωφέλιμη δράση των καρύδια ών μας έστειλε ο κ. Κωνσταντίνος
Πετσίνης, εκδότης του περιοδικού «ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ»
Πηγή: http://karydies.blogspot.com/2010/09/karydia.html
Πολλοί από τους γνωστούς σήμερα ξηρούς καρπούς, και ενας σηματικός από
αυτούς τα καρύδια, υπήρξαν στο παρελθόν βασική τροφή του ανθρώπου, παρόλ αυτά
υπήρξαν στις μέρες μας για πολλά χρόνια μια παρεξηγημένη κατηγορία τροφίμων
λόγω του θερμιδικού τους φορτίου (μια χούφτα καρύδια , περίπου 30 γρ., δίνει
196 θερμίδες).
Οι έρευνες για τους ξυρούς καρπούς άναψαν το πράσινο φως και για τα καρύδια .
(και όλα δείχνουν ότι είμαστε μόνο στην αρχή).
Τα τελευταία χρόνια, πολλές έρευνες έχουν αποδείξει την υψηλή διατροφική
αξία των καρυδιών και σύμφωνα με τους ειδικούς, τα καρύδια μπορούν να αποτελέσουν μέρος ενός ισορροπημένου διαιτολογίου, αρκεί η ημερήσια κατανάλωση καρύδιών να μην ξεπερνά τις 1-2 μερίδες (30-60 γρ.). Τα καρύδια είναι τροφή πλούσια σε φυτικές ίνες (2 γρ./30 γρ.), μέταλλα (μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, ασβέστιο,
χαλκό) και βιταμίνες (Β6, Ε). Μια χούφτα καρύδια περιέχει τόση βιταμίνη Ε όση
μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο. Επίσης πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι τα καρύδια δεν έχουν χοληστερίνη, είναι πλούσια σε φυτικές στερόλες και περιέχουν υψηλές
ποσότητες μονοακόρεστων λιπαρών (2,6 γρ./30 γρ.) και πολυακόρεστων ω-3 και
ω-6 λιπαρών οξέων (14 γρ./30 γρ.), που τα καθιστούν πλούσια σε αντιοξειδωτική
δράση.
Τα καρύδια είναι ασπίδα για τις αρτηρίες και την καρδιά
Έρευνες έδειξαν ότι η κατανάλωση καρύδιών μετά από ένα γεύμα με υψηλή περιεκτικότητα
σε ζωικό λίπος φαίνεται να προσφέρει μεγαλύτερη προστασία στις αρτηρίες από
τις βραχυπρόθεσμες βλάβες του ζωικού λίπους, σε σύγκριση με το ελαιόλαδο.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Journal of the American College of
Cardiology» το 2006. Επιπλέον τα καρύδια περιέχουν αργινίνη, ουσία η οποία
αυξάνει την παραγωγή νιτρικού οξέος, το οποίο βοηθά στη διατήρηση της ευκαμψίας
των αρτηριών, μειώνοντας την πιθανότητα παρουσίασης θρόμβων.
Με αυτην τους την ιδοότητα τα καρύδια μπορούμε να ισχηριστούμε ότι περιορίζουν
τον κίνδυνο για εγκεφαλικά επεισόδια και έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Άλλη μελέτη του 2004, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Circulation»,
έδειξε ότι η αντικατάσταση μονοακόρεστων λιπαρών με καρύδια, στο πλαίσιο μιας
ισορροπημένης διατροφής, οδηγεί σε σημαντική βελτίωση της λειτουργίας του ενδοθηλίου
των αγγείων και μειώνει τα επίπεδα της ολικής και της «κακής» LDL χοληστερίνης.
Καρύδια και καρκίνος
Τα καρύδια είναι επίσης και κατά του καρκίνου
Tα καρύδια περιέχουν την ουσία IPP, που φαίνεται να συμβάλλει στην πρόληψη
του καρκίνου, σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση
«Cancer Research». Η ουσία αυτή καταστέλλει τη δράση ενός ενζύμου που εμπλέκεται
στη δημιουργία καρκίνων (π.χ. των πνευμόνων και των ωοθηκών) και έχει τη διπλή
ιδιότητα να καταστρέφει τους όγκους και να ενισχύει τη δράση των χημειοθεραπευτικών
φαρμάκων, που χρησιμοποιούνται εναντίον αυτών των μορφών καρκίνου. Σε αντίθεση
με τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, η ουσία IPP δεν είναι τοξική και θα μπορούσε
να χορηγείται μαζί με αυτά για να ενισχύσει τη δράση τους.
Καρύδια και διαβήτης
Τα καρύδια επίσης συμβάλουν στην αντιμετώπιση του διαβήτη
Μεγάλη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, τα αποτελέσματα
της οποίας δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Journal of the American Medical Association»
το 2002, έδειξε ότι οι γυναίκες που καταναλώνουν 5 ή περισσότερες φορές την
εβδομάδα καρύδια έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές μελέτησαν τα χαρακτηριστικά της διατροφής των γυναικών αυτών και
άλλους παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη (Δείκτης
Μάζας Σώματος, οικογενειακό ιστορικό, άσκηση) και κατέληξαν στο συμπέρασμα
ότι τα καρύδια, πλούσια σε ακόρεστο λίπος, βελτιώνουν το μεταβολισμό της γλυκόζης και βοηθούν στη δράση της ινσουλίνης.
Καρύδια και χολή
Τα καρύδια προστατεύουν από τις πέτρες στην χολή.
Αν θέλετε να προστατευτείτε από τις πέτρες στη χολή, αρχίστε να καταναλώνετε
φυτικά τρόφιμα πλούσια σε μαγνήσιο, όπως τα καρύδια . Τα αποτελέσματα τις πολύχρονης
έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Κεντάκι («American Journal of Epidemiology»,
2004) έδειξαν ότι οι άνδρες που κατανάλωναν 5 ή περισσότερες φορές την εβδομάδα
ξυρούς καρπούς όπως τα καρύδια είχαν περίπου 30% μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξουν
χολολιθίαση. Αντίστοιχη έρευνα για τις γυναίκες καταλήγει στο συμπέρασμα ότι
η συχνή κατανάλωση ξηρών καρπών μειώνει τον κίνδυνο χολοκυστεκτομής.
Ελληνικά καρύδια
Από την αγορά στην κατανάλωση
● Τα ελληνικά καρύδια πηγαίνουν στην αγορά τον Αύγουστο και δεν κάνουν
θόρυβο όταν τα κουνάτε.
● Όταν αγοράζετε καρύδια, ελέγξτε την ψίχα τους, η οποία πρέπει να είναι
καθαρή, να μην έχει τσόφλια και το χρώμα της να είναι λευκό. Αν είναι μαύρο,
σημαίνει ότι τα καρύδια ίναι κατώτερης ποιότητας η παλιά (χωρίς να σημαίνει
υποχρεωτικά ότι δεν είναι νόστιμα η θρεπτικά) και αν έχουν πράσινο χρώμα, τότε
θέλει προσοχή γιατί πολύ πιθανόν τα καρύδια που βλέπετε να έχουν μουχλιάσει.
● Φυλάσσετέ τα καρύδια μέρος ξηρό και δροσερό, γιατί με την υγρασία
μουχλιάζουν και με τη ζέστη ταγκίζουν. Ακόμη καλύτερα τα καρύδια διατηρούνται
σε αεροστεγή δοχεία στο ψυγείο.(συνήθως αποφλοιωμένα, καρύδια ψιχα). Αν τα διατηρείτε
εκτός ψυγείου καλύτερα να μην τα έχετε αποφλοιώσει.
● Το καβούρντισμα ή η προσθήκη αλατιού μειώνει την ευεργετική δράση των
καρύδιών.
● Τα λιπαρά των καρύδιών πρέπει να αντικαθιστούν τα λιπαρά ζωικής προέλευσης
στην διατροφή σας, διαφορετικά επιβαρύνουν τον οργανισμό με περιττές θερμίδες.
Καρύδια και οστεικό σύστημα
Τα καρύδια βοηθούν να παραμένετε γεροί έως το κόκαλο.
Εκτός από το καρδιαγγειακό σας σύστημα, τα ω-3 λιπαρά οξέα που έχουν τα καρύδια ,
ωφελούν και τα οστά σας. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2007 στην επιθεώρηση «American
Journal of Clinical Nutrition» φαίνεται να υποστηρίζει ότι η λήψη ω-3 λιπαρών
οξέων μπορεί να βοηθήσει τους άνδρες να χτίσουν πιο γερά οστά. Μάλιστα, παίρνοντας
ω-3 λιπαρά, μικραίνετε την αναλογία ω-6/ω-3 λιπαρών οξέων και περιορίζετε την
απώλεια οστικής μάζας.
Τα καρύδια τροφή του εγκεφάλου.
Η συστηματική πρόσληψη ω-3 λιπαρών οξέων σχετίζεται με τη βελτίωση των εγκεφαλικών
λειτουργιών και ενδέχεται να προστατεύει από την άνοια και τη νόσο Αλτσχάιμερ,
σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ταφτς της Βοστόνης, που δημοσιεύτηκε
το 2006 στην επιθεώρηση «American Journal of Clinical Nutrition». Επίσης,
τον Δεκέμβριο του 2008 δημοσιεύτηκε στην ίδια επιθεώρηση μια έρευνα του Πανεπιστημίου
του Τενεσί που υποστηρίζει ότι η κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων συμβάλλει
στη διατήρηση των γνωστικών λειτουργιών του εγκεφάλου ή τουλάχιστον στη μείωση
του ρυθμού απώλειάς τους όσο περνούν τα χρόνια.
Τρώτε καρύδια για καλύτερο ύπνο
Μια ακόμα ουσία που υπάρχει στα καρύδια , η μελατονίνη φαίνεται να αυξάνει τις
συγκεντρώσεις της ορμόνης αυτής στο αίμα, επομένως συμβάλει στα άτομα να
απολαμβάνουν ένα καλύτερο ύπνο.
Το άρθρο σχετικά με την ωφέλιμη δράση των καρύδια ών μας έστειλε ο κ. Κωνσταντίνος
Πετσίνης, εκδότης του περιοδικού «ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ»
Πηγή: http://karydies.blogspot.com/2010/09/karydia.html
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Καρύδια και υγεία
Έρευνες στη δεκαετία του '90 έδειξαν ότι τα καρύδια ήταν ωφέλημα σε παθήσεις
σχετικά με την καρδιά. Οι ερευνητές όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον λόγο
και ποια η σχέση της υγείας του οργανισμού με τα καρύδια. Από τις γενικές
μελέτες είχε προκύψει ότι όσοι κατανάλωναν μικρές ποσότητες από καρύδια συχνά
είχαν καλύτερη υγεία και η συγκεκριμένη έρευνα είχε σχέση με τις καρδιοπάθειες.
Αργότερα νεότεροι μελετητές εστίασαν στο θέμα του πως επηρεάζουν τα καρύδια
την υγεία μας κα ανακάλυψαν πολλά ακόμα οφέλη από την λελογισμένη και συχνή
κατανάλωση καρυδιών. Η προαναφερόμενη έρευνα της δεκαετίας του '90, ήταν μια
μεγάλη μελέτη πληθυσμών από την οποία προέκυπτε τότε ότι η κατανάλωση μιας
μερίδας καρυδιών περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα προσφέρει προστασία
ενάντια στα καρδιαγγειακά, και όσο πιο συχνά καταναλώνονται τα καρύδια τόσο
μεγαλύτερη είναι η προστασία και τα οφέλη για την υγεία μας.
Ενδεχομένως βέβαια αυτή να μην είναι η πρώτη έρευνα που γνωρίζει ο άνθρωπος
για την επίδραση των καρυδιών στην υγεία του. Αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι στην
τέλεση του μυστηρίου του γάμου ένα πολύ σοβαρός σταθμός στην ιστορία του κάθε
ανθρώπου δίνει ο παπάς στο ζευγάρι καρύδια με μέλι. Ως σύμβολο καλής υγείας
και μακροζωίας για το νεόνυμφο ζευγάρι ίσως μας παραπέμπει ότι ξανακαλύπτουμε
τα πράγματα που ήδη γνωρίζουμε. Απλά ενδεχομένως στην πορεία του χρόνου ξεχάσθηκε
η παρατήρηση και έμεινε στις λαϊκές συνήθειες ξεκρέμαστο το συμπέρασμα. Έτσι
λοιπόν από αυτό και από πολλές άλλες διαφορετικές συνήθειες που έχει ο κάθε
λαός σχετικά με την κατανάλωση καρυδιών μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα καρύδια
δεν ήταν ένα οποιοδήποτε τρόφιμο. Αλλά είχε παρατηρήσει ο άνθρωπος ότι η κατανάλωση
καρυδιών ήταν βασικό στοιχείο δύναμης και υγείας για τον οργανισμό.
Στις λαϊκές συνήθειες τίποτα δεν ήταν τυχαίο και αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Αλλά ας επανέλθουμε στις μέρες μας για να κάνουμε μια ακόμα σημαντική παρατήρηση.
Ο άνθρωπος σήμερα παρασυρμένος σε ένα πρωτεϊνικό τρόπο διατροφής έχει παραμερίσει
από την διατροφή του την κατανάλωση καρυδιών. Και ενώ κατά το παρελθόν ο άνθρωπος
ζούσε κυρίως στην επαρχία όπου κάθε σπίτι σχεδόν είχε στην αυλή του και μια
καρυδιά, ενώ αντιθέτως η κατανάλωση κρέατος ήταν μόνο σε εορτές, σήμερα ο άνθρωπος
που στοιβάζεται κατά χιλιάδες στις πόλεις κουτιά, έβγαλε από την καθημερινή
διατροφή του τους καρπούς όπως τα καρύδια και έβαλε σε μεγάλη συχνότητα την
κατανάλωση κρέατος, λιπαρών ουσιών και παραγώγων ζάχαρης. Κρέας αντί για καρύδια
λοιπόν σήμερα. Καρύδια αντί για κρέας στο παρελθόν. Καλύτερη υγεία λοιπόν –παρά
τις αντίξοες συνθήκες, από τους πολέμους και τον αδυσώπητο αγώνα με την φύση
– στο παρελθόν. Ευαίσθητη και εξασθενημένη υγεία σήμερα, υποστηριζόμενη σε
όλη την ζωή του ατόμου από φαρμακευτική αγωγή… Μήπως τελικά υπάρχει κάποια
σχέση στα καρύδια και την υγεία;
Μήπως οι άνθρωποι το ανακάλυψαν πολύ νωρίς αυτό –γι ατό αλώστε στα χωριά συναντάμε
ακόμα στους κήπους μια τουλάχιστον καρυδιά;
Αφού όμως δεν μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε με βεβαιότητα την γνώση του χθες
για τα καρύδια. Ας δούμε τι ανακάλυψαν οι πρόσφατες έρευνες για τον πολύτιμο
αυτόν καρπό με το σκούρο χρυσαφί χρώμα… Το χρυσάφι της υγείας όπως μου περιέγραψαν
τα καρύδια κάποιοι ηλικιωμένοι στο χωριό μου.
Σημειωτέον ότι το καρύδι πριν ξεραθεί και ωριμάσει στην μορφή που το γνωρίζουμε
οι περισσότεροι από εμάς, έχει ακριβώς το χρώμα του χρυσού.
Ίσως και να εννοούσαν αυτό οι συνομιλητές μου, μια και το καρύδι επίσης τρώγεται
θαυμάσια και έχει μια πλούσια γεύση πριν ωριμάσει και ξεραθεί.
Οι σύγχρονοι ερευνητές λοιπόν με νεότερες έρευνες πιο στοχευόμενες γύρω από
τα καρύδια, επιβεβαίωσαν τα προηγούμενα συμπεράσματα και διαπίστωσαν ότι τα
καρύδια είχαν μια θετική επίδραση στην υγεία της καρδιάς στους άνδρες, τις
γυναίκες και τους ηλικιωμένους με υπέρταση. Δεδομένου ότι τα καρύδια αποτελούν
τρόφιμα πλούσια σε λίπος (περίπου 80% των θερμίδων στα καρύδια προέρχονται
από το λίπος), οι επιστήμονες έτσι μπήκαν στον πειρασμό και άρχισαν να διερευνούν
ποιο αναλυτικά τα καρύδια ώστε να προσπαθήσουν ν ανακαλύψουν ποια συστατικά
των καρυδιών είναι υπεύθυνα για τα ευεργετικά αποτελέσματά τους.
Ο λόγος είναι προφανείς.
Η βιομηχανία φαρμάκων δεν ενδιαφέρετε για τα ευεργετικά αποτελέσματα που έχουν τρόφιμα όπως τα καρύδια στον οργανισμό μας, μια και
δεν μπορεί να πατεντάρει τους καρπούς τις καρυδιάς και να μας τους χορηγήσει
σαν φάρμακο, προσπαθεί ν απομονώσει τα συστατικά και να τα συνδέσει με συγκεκριμένα
ευεργετικά για την υγεία αποτελέσματα, ώστε στην συνέχεια να μας τα χορηγήσει
καλυμμένα πίσω από μια ακαταλαβίστικη ονομασία που τους αποφέρει πολλά – πολλά
κέρδη. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τα καρύδια αλλά με όλα ανεξαιρέτως τα
βασικά τρόφιμα.
Οι περισσότερες έρευνες πλέον αποδεικνύουν ολοένα και περισσότερο ότι η προστατευτική
δράση των καρυδιών στην καρδιά, οφείλεται στην υψηλή τους περιεκτικότητα σε
μονοακόρεστα και πολυακόρεστα (ω-3) λιπαρά οξέα, που μειώνουν την κακή χοληστερόλη
και τα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα.
Επιπρόσθετα, τα καρύδια περιέχουν ένα ιδιαίτερο μίγμα βιταμινών και μετάλλων.
Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζονται από υψηλές ποσότητες βιταμίνης Ε, ένα ισχυρό
αντιοξειδωτικό, που εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες και τους αποτρέπει από
το να επιτίθενται στα υγιή κύτταρα. Επιπλέον, η περιεκτικότητα των καρυδιών
σε φυλλικό οξύ, παρεμποδίζει την αύξηση των επιπέδων ομοκυστεΐνης, που αποτελεί
έναν άλλο παράγοντα κινδύνου για τις καρδιακές παθήσεις. Τέλος, ένα από τα
μικροθρεπτικά συστατικά των καρυδιών, το μαγνήσιο, βοηθάει στον έλεγχο της
πίεσης αίματος, ενώ η παρουσία των φυτοοιστρογόνων, των στερολών μπορούν να
συμβάλλουν στην υγεία της καρδιάς.
Ο προστατευτικός για την καρδιά ρόλος των καρυδιών οφείλεται επίσης και στην
αντιφλεγμονώδη δράση τους, χάρη σε μια ακόμα ουσία, την αργινίνη που περιέχουν.
Η αργινίνη αποτελεί αμινοξύ, το οποίο παράγει νιτρικά οξείδια, τα οποία προάγουν
τη σωστή λειτουργία των αγγείων και των αρτηριών, διευκολύνοντας έτσι την αιματική
ροή. Επιπρόσθετα οφέλη από την αντιφλεγμονώδη δράση των καρυδιών αποτελεί και
η συμβολή τους στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2
και διάφορων μορφών καρκίνου (π.χ. παχέως εντέρου).
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, η κατανάλωση μιας χούφτα καρυδιών
συχνά μέσα στην εβδομάδα, η υγεία της καρδιάς ενδυναμώνετε, αλλά και όπως αποδεικνύεται
από τις προαναφερόμενες έρευνες αυτό είναι ένα μόνο μέρος του οφέλους που εισπράττει
ο οργανισμός από τα καρύδια. Με την λελογισμένη και συχνή κατανάλωση καρυδιών
ολόκληρος ο οργανισμός ενδυναμώνετε και ωφελείται με αποτέλεσμα και η υγεία
να θεμελιώνεται. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι ουδέν
καλό αμιγές κακού. Και ειδικά από την υπερκατανάλωση. Δεδομένου ότι τα καρύδια
είναι υψηλά σε θερμίδες πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Είναι επίσης καλύτερο
να καταναλωθούν τα καρύδια στη φυσική ακατέργαστη μορφή τους. Το ψήσιμο σε
μεγάλες θερμοκρασίες ή το καβούρντισμα των καρυδιών καθώς και η προσθήκη αλατιού
μπορούν να μειώσουν την ευεργετική τους δράση. Τέλος, τα άτομα τα οποία είναι
αλλεργικά στα καρύδια θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση τους, δεδομένου
ότι μπορεί να οδηγήσουν σε αναφυλακτικό κλονισμό.
σχετικά με την καρδιά. Οι ερευνητές όμως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον λόγο
και ποια η σχέση της υγείας του οργανισμού με τα καρύδια. Από τις γενικές
μελέτες είχε προκύψει ότι όσοι κατανάλωναν μικρές ποσότητες από καρύδια συχνά
είχαν καλύτερη υγεία και η συγκεκριμένη έρευνα είχε σχέση με τις καρδιοπάθειες.
Αργότερα νεότεροι μελετητές εστίασαν στο θέμα του πως επηρεάζουν τα καρύδια
την υγεία μας κα ανακάλυψαν πολλά ακόμα οφέλη από την λελογισμένη και συχνή
κατανάλωση καρυδιών. Η προαναφερόμενη έρευνα της δεκαετίας του '90, ήταν μια
μεγάλη μελέτη πληθυσμών από την οποία προέκυπτε τότε ότι η κατανάλωση μιας
μερίδας καρυδιών περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα προσφέρει προστασία
ενάντια στα καρδιαγγειακά, και όσο πιο συχνά καταναλώνονται τα καρύδια τόσο
μεγαλύτερη είναι η προστασία και τα οφέλη για την υγεία μας.
Ενδεχομένως βέβαια αυτή να μην είναι η πρώτη έρευνα που γνωρίζει ο άνθρωπος
για την επίδραση των καρυδιών στην υγεία του. Αν λάβουμε υπ όψιν μας ότι στην
τέλεση του μυστηρίου του γάμου ένα πολύ σοβαρός σταθμός στην ιστορία του κάθε
ανθρώπου δίνει ο παπάς στο ζευγάρι καρύδια με μέλι. Ως σύμβολο καλής υγείας
και μακροζωίας για το νεόνυμφο ζευγάρι ίσως μας παραπέμπει ότι ξανακαλύπτουμε
τα πράγματα που ήδη γνωρίζουμε. Απλά ενδεχομένως στην πορεία του χρόνου ξεχάσθηκε
η παρατήρηση και έμεινε στις λαϊκές συνήθειες ξεκρέμαστο το συμπέρασμα. Έτσι
λοιπόν από αυτό και από πολλές άλλες διαφορετικές συνήθειες που έχει ο κάθε
λαός σχετικά με την κατανάλωση καρυδιών μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα καρύδια
δεν ήταν ένα οποιοδήποτε τρόφιμο. Αλλά είχε παρατηρήσει ο άνθρωπος ότι η κατανάλωση
καρυδιών ήταν βασικό στοιχείο δύναμης και υγείας για τον οργανισμό.
Στις λαϊκές συνήθειες τίποτα δεν ήταν τυχαίο και αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Αλλά ας επανέλθουμε στις μέρες μας για να κάνουμε μια ακόμα σημαντική παρατήρηση.
Ο άνθρωπος σήμερα παρασυρμένος σε ένα πρωτεϊνικό τρόπο διατροφής έχει παραμερίσει
από την διατροφή του την κατανάλωση καρυδιών. Και ενώ κατά το παρελθόν ο άνθρωπος
ζούσε κυρίως στην επαρχία όπου κάθε σπίτι σχεδόν είχε στην αυλή του και μια
καρυδιά, ενώ αντιθέτως η κατανάλωση κρέατος ήταν μόνο σε εορτές, σήμερα ο άνθρωπος
που στοιβάζεται κατά χιλιάδες στις πόλεις κουτιά, έβγαλε από την καθημερινή
διατροφή του τους καρπούς όπως τα καρύδια και έβαλε σε μεγάλη συχνότητα την
κατανάλωση κρέατος, λιπαρών ουσιών και παραγώγων ζάχαρης. Κρέας αντί για καρύδια
λοιπόν σήμερα. Καρύδια αντί για κρέας στο παρελθόν. Καλύτερη υγεία λοιπόν –παρά
τις αντίξοες συνθήκες, από τους πολέμους και τον αδυσώπητο αγώνα με την φύση
– στο παρελθόν. Ευαίσθητη και εξασθενημένη υγεία σήμερα, υποστηριζόμενη σε
όλη την ζωή του ατόμου από φαρμακευτική αγωγή… Μήπως τελικά υπάρχει κάποια
σχέση στα καρύδια και την υγεία;
Μήπως οι άνθρωποι το ανακάλυψαν πολύ νωρίς αυτό –γι ατό αλώστε στα χωριά συναντάμε
ακόμα στους κήπους μια τουλάχιστον καρυδιά;
Αφού όμως δεν μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε με βεβαιότητα την γνώση του χθες
για τα καρύδια. Ας δούμε τι ανακάλυψαν οι πρόσφατες έρευνες για τον πολύτιμο
αυτόν καρπό με το σκούρο χρυσαφί χρώμα… Το χρυσάφι της υγείας όπως μου περιέγραψαν
τα καρύδια κάποιοι ηλικιωμένοι στο χωριό μου.
Σημειωτέον ότι το καρύδι πριν ξεραθεί και ωριμάσει στην μορφή που το γνωρίζουμε
οι περισσότεροι από εμάς, έχει ακριβώς το χρώμα του χρυσού.
Ίσως και να εννοούσαν αυτό οι συνομιλητές μου, μια και το καρύδι επίσης τρώγεται
θαυμάσια και έχει μια πλούσια γεύση πριν ωριμάσει και ξεραθεί.
Οι σύγχρονοι ερευνητές λοιπόν με νεότερες έρευνες πιο στοχευόμενες γύρω από
τα καρύδια, επιβεβαίωσαν τα προηγούμενα συμπεράσματα και διαπίστωσαν ότι τα
καρύδια είχαν μια θετική επίδραση στην υγεία της καρδιάς στους άνδρες, τις
γυναίκες και τους ηλικιωμένους με υπέρταση. Δεδομένου ότι τα καρύδια αποτελούν
τρόφιμα πλούσια σε λίπος (περίπου 80% των θερμίδων στα καρύδια προέρχονται
από το λίπος), οι επιστήμονες έτσι μπήκαν στον πειρασμό και άρχισαν να διερευνούν
ποιο αναλυτικά τα καρύδια ώστε να προσπαθήσουν ν ανακαλύψουν ποια συστατικά
των καρυδιών είναι υπεύθυνα για τα ευεργετικά αποτελέσματά τους.
Ο λόγος είναι προφανείς.
Η βιομηχανία φαρμάκων δεν ενδιαφέρετε για τα ευεργετικά αποτελέσματα που έχουν τρόφιμα όπως τα καρύδια στον οργανισμό μας, μια και
δεν μπορεί να πατεντάρει τους καρπούς τις καρυδιάς και να μας τους χορηγήσει
σαν φάρμακο, προσπαθεί ν απομονώσει τα συστατικά και να τα συνδέσει με συγκεκριμένα
ευεργετικά για την υγεία αποτελέσματα, ώστε στην συνέχεια να μας τα χορηγήσει
καλυμμένα πίσω από μια ακαταλαβίστικη ονομασία που τους αποφέρει πολλά – πολλά
κέρδη. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τα καρύδια αλλά με όλα ανεξαιρέτως τα
βασικά τρόφιμα.
Οι περισσότερες έρευνες πλέον αποδεικνύουν ολοένα και περισσότερο ότι η προστατευτική
δράση των καρυδιών στην καρδιά, οφείλεται στην υψηλή τους περιεκτικότητα σε
μονοακόρεστα και πολυακόρεστα (ω-3) λιπαρά οξέα, που μειώνουν την κακή χοληστερόλη
και τα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα.
Επιπρόσθετα, τα καρύδια περιέχουν ένα ιδιαίτερο μίγμα βιταμινών και μετάλλων.
Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζονται από υψηλές ποσότητες βιταμίνης Ε, ένα ισχυρό
αντιοξειδωτικό, που εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες και τους αποτρέπει από
το να επιτίθενται στα υγιή κύτταρα. Επιπλέον, η περιεκτικότητα των καρυδιών
σε φυλλικό οξύ, παρεμποδίζει την αύξηση των επιπέδων ομοκυστεΐνης, που αποτελεί
έναν άλλο παράγοντα κινδύνου για τις καρδιακές παθήσεις. Τέλος, ένα από τα
μικροθρεπτικά συστατικά των καρυδιών, το μαγνήσιο, βοηθάει στον έλεγχο της
πίεσης αίματος, ενώ η παρουσία των φυτοοιστρογόνων, των στερολών μπορούν να
συμβάλλουν στην υγεία της καρδιάς.
Ο προστατευτικός για την καρδιά ρόλος των καρυδιών οφείλεται επίσης και στην
αντιφλεγμονώδη δράση τους, χάρη σε μια ακόμα ουσία, την αργινίνη που περιέχουν.
Η αργινίνη αποτελεί αμινοξύ, το οποίο παράγει νιτρικά οξείδια, τα οποία προάγουν
τη σωστή λειτουργία των αγγείων και των αρτηριών, διευκολύνοντας έτσι την αιματική
ροή. Επιπρόσθετα οφέλη από την αντιφλεγμονώδη δράση των καρυδιών αποτελεί και
η συμβολή τους στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2
και διάφορων μορφών καρκίνου (π.χ. παχέως εντέρου).
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, η κατανάλωση μιας χούφτα καρυδιών
συχνά μέσα στην εβδομάδα, η υγεία της καρδιάς ενδυναμώνετε, αλλά και όπως αποδεικνύεται
από τις προαναφερόμενες έρευνες αυτό είναι ένα μόνο μέρος του οφέλους που εισπράττει
ο οργανισμός από τα καρύδια. Με την λελογισμένη και συχνή κατανάλωση καρυδιών
ολόκληρος ο οργανισμός ενδυναμώνετε και ωφελείται με αποτέλεσμα και η υγεία
να θεμελιώνεται. Από την άλλη πλευρά όμως πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι ουδέν
καλό αμιγές κακού. Και ειδικά από την υπερκατανάλωση. Δεδομένου ότι τα καρύδια
είναι υψηλά σε θερμίδες πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Είναι επίσης καλύτερο
να καταναλωθούν τα καρύδια στη φυσική ακατέργαστη μορφή τους. Το ψήσιμο σε
μεγάλες θερμοκρασίες ή το καβούρντισμα των καρυδιών καθώς και η προσθήκη αλατιού
μπορούν να μειώσουν την ευεργετική τους δράση. Τέλος, τα άτομα τα οποία είναι
αλλεργικά στα καρύδια θα πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση τους, δεδομένου
ότι μπορεί να οδηγήσουν σε αναφυλακτικό κλονισμό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)